Od redakcji:
W redakcyjnym cyklu “Był taki dzień …”, przedrukowujemy za zgodą autora, treść postu zamieszczonego na profilu FB administrowanym przez Muzeum Północno-Mazowieckie w Łomży.
16 Kwiecień
Rok
1863 – na posiedzeniu Rady Miejskiej radni zajęli się uporządkowaniem ul. Krótkiej
1903 – Henryk Maciejewski, po odejściu Adolfa Chrzanowskiego, zostaje prezydentem Łomży
Henryk Maciejewski urodził się 30.09. 1858 roku prawdopodobnie we Włodzimierzu w rodzinie szlacheckiej, syn Feliksa Maciejewskiego, nadwornego radcy guberni włodzimierskiej. Po zakończeniu nauki w gimnazjum w Radomiu rozpoczął w 1872 roku ochotniczą służbę wojskowa w 26 Mohylewskim Pułku Piechoty. W 1873 roku na własną prośbę został przeniesiony do pułku ułanów przemianowanego później na 17 Wołyński Pułk Dragonów, który został skierowany do Łomży. W 1883 roku jako oficer tego pułku pojął za żonę Walerię Czaki, córkę węgierskiego hrabiego Bonifacego Czaki, ówczesnego naczelnika łomżyńskiego więzienia. Trzy lata później w grudniu 1886 roku, w jego domu umiera niespodziewanie teść Bonifacy Czaki. Dwa dni po jego śmierci gubernator łomżyński powierza Maciejewskiemu czasowe pełnienie obowiązków naczelnika więzienia łomżyńskiego znajdującego się przy ulicy Wiejskiej. Po pięciu latach kierowania starym więzieniem łomżyńskim, od 1892 r. mianowany do stopnia rotmistrza (majora), objął H. Maciejewski obowiązki naczelnika nowego, najnowocześniejszego w Królestwie Polskim więzienia gubernialnego w Łomży. Był w nim jednocześnie pierwszym i ostatnim naczelnikiem Polakiem. Po odejściu ze stanowiska prezydenta miasta Łomży Adolfa Chrzanowskiego, z dniem 16.04.1903 roku powołano Maciejewskiego na urząd prezydenta miasta z uposażeniem 950 rubli rocznie ( w 1907 roku – 1200 rubli, do 1560 rubli w 1913 roku). W wrześniu tego roku władze wojskowe awansowały go na stopień pułkownika z jednoczesnym zwolnieniem z wojska wraz z odprawą mundurową i emeryturą w wysokości 269 rubli rocznie. W listopadzie 1905 roku na gmachu budynku gdzie urzędował prezydent zawisła biało-czerwona flaga. Prezydent Maciejewski, obok innych czołowych postaci ze społeczności Łomży, miejscowych księży, szedł w pierwszym szeregu listopadowej manifestacji patriotycznej ulicami miasta, wśród narodowych sztandarów i transparentów głoszących “Jeszcze Polska nie zginęła”. Angażował się także w prace różnych miejskich stowarzyszeń społecznych. Po wybuchu I wojny światowej organizował życie wojenne miasta. Wraz wycofującymi się w sierpniu 1915 roku wojskami rosyjskimi ewakuowała się z Łomży rodzina Maciejewskich. Z Rosji powrócili do Polski prawdopodobnie dopiero po odzyskaniu niepodległości przy czym większość rodziny zamieszkała w okolicach Warszawy. Niestety ich dalsze losy w tym Henryka Maciejewskiego pozostają nieznane. Maciejewski miał dziewięcioro dzieci: Wandę ur. w 1884 roku, Mariana ur. w 1886 roku, Jana ur. w 1887 roku, Zdzisława ur. w 1888 roku, Benignę Kazimierę ur. w 1889 roku, Irenę ur. w 1892 roku, bliźniaczki Reginę i Halinę ur. w 1894 roku i Feliksa ur. w 1897 roku. Dzieci uczyły się w domu i w szkołach głównie łomżyńskich. /JJ/
1928 – powstanie Łomżyńskiego Klubu Sportowego
1973 – rozpoczęto prace rozbiórkowe linii kolei wąskotorowej od stacji Łomża do stacji Dęby
1999 — poświęcony został plac pod budowę Centrum Katolickiego przy ulicy Zawadzkiej
autor: Jerzy Jastrzębski
Dziękujemy za przeczytanie artykułu :)
Jeśli chcesz być informowana(-y) o nowych artykułach, to polub naszą stronę na https://www.facebook.com/historialomzy
oraz
zgłoś swój akces do grupy na FB:
https://www.facebook.com/groups/historialomzy
