Bolesław Mościcki

Bolesław Euzebiusz Mościcki urodził się w Wysokiem Mazowieckiem w r. 1882. Tam też spędził swe dzieciństwo i pobrał, pierwsze nauki. Następnie uczęszczał do rosyjskiego gimnazjum w Łomży, lecz wystąpił przed maturą i z własnej woli praktykował górnictwo w Zagłębiu Dąbrowskim. Tam poczuł brak odpowiedniej wiedzy i, dokształciwszy się sam zdał z pomyślnym wynikiem maturę. Zaraz po niej wstąpił do wojska i tak sobie w tej służbie zasmakował,  że pozostał w  niej. Ukończywszy w r. 1902 szkołę oficerską został przydzielony do oddziałów jazdy zaamurskiej w Mandżurii.

W szeregach tej formacji przebył wojnę rosyjsko-japońską, a później część wielkiej wojny, od   r. 1915 do   r. 1917. Przez ten czas awansował z chorążego na pułkownika i dowódcę pułku oraz otrzymał szereg odznaczeń i złotą szablę.

Dnia 18 lipca 1917   r. pułk. Mościcki na prośbę delegacji rosyjskiej objął dowództwo 1-go pułku ułanów polskich w  armii rosyjskiej i odtąd losy jego i sława wiążą się z tą bohaterską formacją.

W dwa dni po objęciu komendy nad pułkiem, Mościcki na jego czele broni Stanisławowa przed zrewoltowanymi oddziałami rosyjskimi.  Zaś dnia 24 lipca 1917 kieruje sławną bitwą pod Krechowcami.

Następnie ciągle dowodzi 1-szym pułkiem ułanów polskich zwanych już krechowieckimi, prowadząc go ciężką drogą „prawego polskiego żołnierza wśród niebezpieczeństw bolszewickiej Rosji”. Z nieugiętą energią i hartem ducha pracuje dla jego dobra, przyczyniając się do  podniesienia sławy tego oddziału.

Dowódca oddziału kawalerii, który pierwotnie był dywizjonem polskich ułanów wchodzącym w skład 11 Dywizji Piechoty Imperium Rosyjskiego, przemianowanym później na Polski Pułk Ułanów, ostatecznie na 1 Pułk Ułanów Dywizji Strzelców Polskich dowodzonej przez gen. Lucjana Żeligowskiego. w ramach

Pułk stacjonował w okolicach Stanisławowa.

Z listu płk Mościckiego do Rady Stanu w Warszawie, przekazanego jej za pośrednictwem władz Stanisławowa a napisanego w chwili wyjścia z miasta, którego bronili ułani 1 Pułku przed maruderami armii rosyjskiej (pisownia oryginalna):

„Dowódca pułku przesyła te kilka słów, które chciał wypowiedzieć przy pożegnaniu: polscy ułani spełnili jedynie swój obowiązek żołnierski i stanęli w obronie honoru armii rosyjskiej, w szeregach której, związani przysięgą i poczuciem obowiązku żołnierskiego walczą. Korzystając ze szczególnej okoliczności, prosimy Radę sławetnego miasta Stanisławowa o przesłanie wyrazów Czci, Miłości, Wierności i synowskiego przywiązania do Ukochanej, Zbolałej i Zniszczonej Ziemi Ojczystej Naszej. Jedynym promieniem jasnym, który nam żyć każe, jest głębokie przekonanie, że ta ukochana Polska Nasza zmartwychwstaje teraz z gruzów i podnosi się do nowego życia, wspaniała, niepodległa i silna. …Przodownikowi i budzicielowi militarnego a rycerskiego ducha Polaków, generałowi Piłsudskiemu, wiernemu synowi Ojczyzny – czołem! …Niech żyje przyszła potężna polska armia, ostoja Wolności, Niepodległości Ojczyzny naszej! A gdy ta Święta, nareszcie zjednoczona, świtać światu będzie, to wszyscy Jej synowie, po świecie rozsiani, w Niej swe miejsce odnajdą i Jej tylko służyć będą. …Niech zagrzmi nad wszystkimi nasze hasło najświętsze: niech żyje Wolna, Niepodległa, Zjednoczona Polska”

Gdy w przebraniu przedzierał się przez front bolszewicko – niemiecki, w celu porozumienia się z Radą Regencyjną,

dnia 18 lutego 1918 r. ginie śmiercią bohaterską,  zabity przez zbuntowane chłopstwo w okolicy leśniczówki Dubna na zachód od Bobrujska koło Łunińca.

Ekspedycja karna odebrała zwłoki ukochanego pułkownika. Został pochowany w Mińsku Litewskim.  Zgodnie z ułańskimi zwyczajami, podczas uroczystości pogrzebowych za trumną płk. Mościckiego szedł jego koń Krechowiak okryty kirem. W 1921 zwłoki pułkownika przewieziono do Kościoła św. Krzyża w Warszawie i tu odbył się powtórny uroczysty pogrzeb. Trumna spoczęła w podziemiach kościoła a Naczelnik Państwa Marszałek Józef Piłsudski przyznał pośmiertnie płk Mościckiemu krzyż Virtuti Militari.

Tylko tyle znalazłem na temat Pułkownika Bolesława  Mościckiego którego imieniem zastała nazwana ulica Nowogrodzka w 1934 roku, dlatego tylko, że w Łomży uczęszczał do gimnazjum.  Może ktoś ma więcej informacji można uzupełnić powyższe informacje.

Od 1934 roku jego imieniem został nazwana ulica Nowogrodzka.

Źródło:
www.stanislawow.net
wikipedia