Drozdowo
to wieś malowniczo położona na terenie Łomżyńskiego Parku Krajobrazowego Doliny Narwi, około 8 km na wschód od Łomży. Gospodarstwa są tu rozrzucone na pagórkowatym terenie morenowym, graniczącym od południa z rozległymi łąkami, stanowiącymi obszar zalewowy Narwi.
Jest miejscowością tak pięknie położoną i o tak wspaniałych walorach przyrodniczych, że warto je rozsławić na cały świat.
Nazwa Drozdowo może pochodzić od ptaków zwanych drozdami. Lubią one miejsca lesiste o gęstym podszyciu, w pobliżu łąk i wody. Takim terenem są płaskowzgórza okalające Drozdowo, lekko faliste, poprzecinane wąskimi jarami, na których dnie szemrzą strumyki
Pierwsze wzmianki o Drozdowie pochodzą z 1417 roku, kiedy to książę Janusz Starszy nadał 30 włók w Drozdowie Stanisławowi z Zakliczewa herbu Modzele, którego potomkowie przyjęli nazwisko Drozdowski. Ostatni męski potomek rodu, Tomasz, zmarł w 1742 roku, a wieś Drozdowo drogą małżeństw przeszła w ręce Hrehorowiczów, a następnie Burskich. W roku 1786, na mocy intercyzy ślubnej Franciszka Saryusz Lutosławskiego i Antoniny Burskiej, część majątku, tzw. Drozdowo Górne, stało się własnością Lutosławskich. Drozdowo Dolne, w roku 1799, nabył od Burskich Kazimierz Godlewski, mąż wdowy po Franciszku Lutosławskim, Antoniny. Majątek ten przeszedł potem w ręce rodziny ich córki, Trzeszczkowskiej, a następnie był własnością Chludziewiczów, od których odkupił go Franciszek Lutosławski w 1866 r. Właśnie Franciszek Lutosławski doprowadził do rozkwitu Drozdowa i okolic poprzez umiejętne gospodarowanie i uprzemysłowienie swoich dóbr.
Przy rozbudowie browaru w 1879 roku znaleziono stare cmentarzysko. Odkryte tam szkielety leżały jedne na drugich a między nimi resztki jakby małych noży całkowicie przeżartych przez rdzę i mnóstwo paciorków: gładkich, szklanych białych, niebieskich i zielonych oraz glinianych. Znalezione paciorki nie miały regularnych kształtów, a na każdym wyrzeźbionych było 6 listków. Ich wielkość wahała się od 5 do 10 mm w przekroju. Prócz tego wszystkiego znaleziono również srebrny pierścionek. W 1880 roku na górce za dzisiejszym cmentarzem wykopano urnę z czerwonej gliny wypełnioną palonymi kośćmi. Pisze o tym obszerniej A. Budziński w publikacji pt. „Ziemia Łomżyńska” nr 5 z 1993 roku.
Niestety, Drozdowo leżało na linii frontu zarówno w czasie I, jak i II Wojny Światowej. Już po I Wojnie zniszczenia były tak duże, że ani majątek, ani browar nigdy nie wróciły do swojej świetności. Opis wydarzeń z czasu wojny 1920 roku można przeczytać w książeczce Izabeli Lutosławskiej – Wolikowskiej
pt. „Bolszewicy w polskim dworze”.
We wrześniu 1939 roku Drozdowo zajęła Armia Czerwona. Dwór opustoszał. Wielu ludzi ze wsi deportowano do ZSRR. Potem przyszli Niemcy i znowu Armia Czerwona. Po wyzwoleniu mieszkańcy Drozdowa zajęli się głównie warzywnictwem.
Lutosławscy, a potem Maria z Lutosławskich Niklewiczowa dotrwali w Drozdowie do 1979 roku.
Obecnie w Drozdowie jest kościół, cmentarz, szkoła podstawowa, poczta, trzy sklepy, bar, dwór Stanisława Lutosławskiego, w którym mieści się Muzeum Przyrody, Dyrekcja Łomżyńskiego Parku Krajobrazowego Doliny Narwi oraz remiza Ochotniczej Straży Pożarnej.
-
- 01
-
- 2
-
- 3
-
- 4
-
- 5
-
- 6
-
- 7
-
- 8
1. Herb Rodziny Lutosławskich – Jelita
2. Teren Górnego Drozdowa. Widok obecny.
3. Ogrodzenie terenu byłego Drozdowa Górnego.
4. Przychodnia Zdrowia w Drozdowie.
5. Pawilon Sklepu Spożywczego.
6. Budynek mieszkalny z 1932 roku. Na dole sklep spożywczy.
7. Budynek drewniany pamiętający pewnie czasy II wojny światowej.
8. Dawny Dworek Lutosławskich. Obecnie Muzem Przyrody w Drozdowie.
Źródło:
Legendę o Drozdowie zaczerpnąłem z http://dziedzictwo.ekai.pl/text.show?id=1252
Mam jednak wątpliwości, czy chodzi o nasze Drozdowo?
Na stronie podana jest lokalizacja:
→ Drozdowo
→ woj. podlaskie
→ pow. łomżyński
Na pewno nie jest tu mowa o naszym Drozdowie. Rzeka Tanew pnie się wartkim nurtem pomiędzy malowniczymi roztoczańskimi wzgórzami. Tamtejsze ziemie - w przeciwieństwie do naszych bardzo mocno ucierpiały na wskutek tatarskich najazadów, a pierwsze wzmianki o Drozdowie pochodzą z ery po atakach tych ludów. Zresztą zamek w Drozdowie, gdyby istniał zostałby pewnie zburzony przez Jaćwingów:)
Proszę przeczytać cały artykuł i zwrócić uwagę, że nie ma tam wzmianki o rzece Tanew. Legenda dotyczyła innego Drozdowa i została usunięta z tego artykułu na prośbę Pani Ewy Marczewskiej. Za pomyłkę przepraszam.
Panie Maćku, nie powinien pan za nic przepraszać, to nie jest błąd pański a portalu e-kay, który tę uroczą legendę o rzece Tanew, wzgórzu Gouda i wsi Drozdowo, przypisał naszemu miasteczku.
Pozdrawiam!
Oczywiście "naszemu" w sensie "podłomżyńskiemu" ;)
[WORDPRESS HASHCASH] The poster sent us '0 which is not a hashcash value.
Portal ten dale podtrzymuje, że legenda ta dotyczy Drozdowa w powiecie łomżyńskim.Trzeba będzie wyprowadzić ich z błędu.