Dworna (Dworska) prowadziła w XVI wieku do zamku, dworu, stąd zapewne nazwa ulicy. Znajdował się on na skarpie (dzisiejsze LO III) i ciągnął się aż do miejsca w którym dzisiaj znajduje się zakon Benedyktynek. Została uregulowana w latach dwudziestych XIX wieku. Ze względu na przeznaczenie stawianych tam budynków można było ją określać jako ulicę „ finansowo-bankową”.
Dzisiejsza Dworna (od 1934 roku Generała Bronisława Pierackiego, od 1 lutego 1940 roku Sowiecka, od 21 grudnia 1949 roku Józefa Stalina, od 20 grudnia 1956 roku 22 lipca i od 27 czerwca 1989 roku ponownie Dworna) ulica ta łączy ulicę Generała Władysława Sikorskiego (Szosa Obwodowa) z Al. Legionów (dawna Świerczewskiego). Do lat 60 – tych połączona była z ulicą Wojska Polskiego, dalej z Nowogrodzką, ale po połączeniu ówczesnej ulicy Świerczewskiego z Placem Kościuszki została skrócona. W ramach rewitalizacji Starówki budynki Dworna 23B, 23 zostały odnowione.
“W 1526 roku na ul. Dworskiej w Łomży, trzy domy sąsiadujące ze sobą należały do Jakuba Bielonki, Bartłomieja Żuka i Piotra Kuśnierza.” cytat z opracowania Adama Wolffa Ziemia łomżyńska w średniowieczu Łomża 1988 r. W książce Romana Michałowskiego poświęconej Stanisławowi Michałowskiemu jest cytowany fragment z zapisków dr Michałowskiego “Nieruchomość przy ulicy, dawniej Podwale,dziś Dwornej stanowiła dawniej plac św. Ducha.” Co może sugerawać że Dworna nazywana była także wcześniej Podwale.
Plan regulacji ulic został zatwierdzony przez Radę Administracyjną Królestwa dnia 12 maja 1843 r. Wyprostowano i rozszerzono ulicę Dworną i przeprowadzono regulację części Łomży pomiedzy ulicami Dworną, Senatorską, Żydowską i Rybacką. W 1863 r.na ul. Dwornej stanęło kilka murowanych domów, ulica ta aż do klasztoru benedyktynek była niewybrukowana.Łączyła się z ul. Długą poprzez “ulicę” obecnie Krótką która była bardzo wąska, stanowiła właściwie dróżkę. D. Godlewska Katalog archiwalnych planów miasta Łomży. W-wa 1975r
1. Dworna od ulicy Sikorskiego.
2. Dom na końcu ulicy Dwornej jest to ostatni nr.89 tej ulicy, Dom istniał już na początku XX wieku – pocztówka z 1913r Dzielnica za “Pannami”: w Łomża w starej pocztówce 2, Urząd Miejski 1995 r.
3. Widok na ulicę Dworną od ulicy Jana z Kolna w stronę ulicy Sikorskiego.
4. Słup ogłoszeniowy róg Dwornej i Jana z Kolna.
5. W miejscu zwanym Stokową Górą mamy zespół klasztorny Panien Benedyktynek z II połowy XVIII wieku.
Siostry Benedyktynki przybyły do Łomży w 1628 roku z Torunia. Początkowo osiedliły się w drewnianym klasztorze na Popowej Górze przy kościele Rozesłania Apostołów. W 1763 roku odsprzedały swój klasztor Ojcom Kapucynom, a same przeniosły się na obecne miejsce Odbudowa zespołu klasztornego ze zniszczeń wojennych trwała do 1955 roku. Kościół p.w. Trójcy Przenajświętszej jest w stylu klasycystycznym, na planie prostokąta, trójnawowy, z cegły, tynkowany, o wymiarach: dł. 25 m, szerokość 12 m, wysokość do sklepienia 10 m. Od południowe strony kościoła mamy klasztor murowany, dwukondygnacyjny, posiada trzy skrzydła, które zamykają prostokątny wirydarz dostępny tylko dla zakonnic.
6. Grota kamienna z figurą Matki Boskiej z Lourdes W 1931 roku w pobliżu kościoła zbudowano grotę z kamienia i umieszczono tam figurkę Matki Boskiej z Lourdes
7. Kamienica przy skrzyżowaniu Dwornej z Jana z Kolna, naprzeciwko klasztoru
8. Budynek zabytkowy z początku XX wieku, Dworna 26. Parterowy z wysokim dwuspadowym dachem.
9. Na ulicy Dwornej 22 przy skrzyżowaniu z ulicą Giełczyńską mamy dom klasycystyczny z lat 80-tych XIX wieku, własność lekarza Markiewicza. W latach 1919-1925 było w tym domu seminarium duchowne. W 1925 roku utworzono w nim Szkołę Powszechną i nadano jej nr 1. Po wybudowaniu w 1926 roku szkoły na Rybakach i po zmianie numeracji zmieniono na nr 6. Szkoła im. Królowej Jadwigi była w tym budynku do czasu reformy oświaty w 1998. W roku utworzono PG 4 i było do czasu jego likwidacji w 2005 roku. Na przełomie roku 2005-2006 przeniesiono do tego budynku Muzeum Północno-Mazowieckie z Domu Pastora na Krzywym Kole. W tej chwili trwa tam remont
10. Widok na ulicę Dworną od ulicy Giełczyńskiej w stronę ulicy Sikorskiego.
11. Widok na ulicę Dworną w stronę Al. Legionów.
12. Najstarszy zabytek, nie tylko w Łomży, ale i na całym północno – wschodnim terenie Polski. Jest nim kościół p/w św. Michała Archanioła i Jana Chrzciciela zwany farnym zbudowany w latach 1504-1525, od 1925 roku po utworzeniu diecezji łomżyńskiej – Katedra. Początkowo kościół budowany był jako bazylikowy, w latach 1519-1526 już jako pseudobazylikowy. Kościół jest orientowany, późnogotycki z cegły w układzie polskim i wendyjskim, o obniżonych nawach bocznych w stosunku do środkowej. Długość kościoła 53 m, szerokość 23 m, wysokość najwyższej części sklepienia19 m. W latach 1691-1692 przebudowano kościół pod kierunkiem Józefa Szymona Bellotiego. Na czym polegała przebudowa? Zmianie uległa fasada kościoła na styl barokowy, podwyższono ściany prezbiterium, obniżono dachy, wybudowano sygnaturkę. W latach 1752-1753 kościół wzbogacił się o murowany chór muzyczny. W 1933 katedra otrzymała 41 głosowe organy. W 1944 roku groziło katedrze zburzenie przez Niemców, ale dzięki perswazji Biskupa Kostki Łukomskiego i jego nieskazitelnej znajomości języka niemieckiego, do tego oficerowie niemieccy byli katolikami udało się biskupowi przekonać ich i odstąpili od wysadzenia katedry w powietrze. W 1957 roku rozmontowano ołtarz główny wczesnobarokowy z manierystyczną ornamentyką z 1620-27 i zastąpiono go ołtarzem marmurowym. Podczas prac remontowych, które odbyły się w prezbiterium katedry w II poł. 2005 roku natrafiono pod posadzką na kryptę. Po rozpoczęciu prac wykopaliskowych prowadzonych przez profesora Macieja Czarneckiego odnaleziono w sumie dziesięć krypt, z co najmniej dwoma pochówkami duchownych (w tym budowniczego katedry z XVI w.). Było także wiele innych pochówków – także poza kryptami (przysypane tylko ziemią). Do połowy grudnia 2005 r. odkopana ok. 70 pochowanych pod prezbiterium ciał.. W tej chwili trwa przebudowa podziemia prezbiterium.
13. Groby odkryte pod posadzką prezbiterium.
14. Pomnik Prymasa Tysiąclecia ufundowany w setną rocznicę urodzin. Monument przedstawia kard. Wyszyńskiego, trzymającego w rękach kartki ze swoich zapisków: Autorem monumentu jest prof. Czesław Dźwigaj z Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Pomnik waży 700 kg i ma 2,85 m wysokości. Jest konstrukcją żelbetonową, obłożoną granitowym kamieniem. „Synowi tej ziemi – Prymasowi Tysiąclecia – diecezja łomżyńska” – głosi dedykacja na pomniku.
_____________________________________
Poprzedni temat zakończyłem opis ulicy Dwornej na ulicy Farnej. Dworna jako jedna z nielicznych częściowo ocalała z pożogi wojennej, i dlatego możemy podziwiać tak wspaniałe budynki.
W ciągu ulicy Dwornej począwszy od ulicy Sadowej, a kończąc na Placu Jana Pawła II zachował się w pierzei południowej specyficzny wielkomiejski charakter miasta z końca XIX wieku. Autentyczne wnętrza podwórkowe, okolone charakterystycznymi oficynami oraz zespoły kamienic. Budynki te tworzą ciągi złożone z dwu i trzy kondygnacyjnych fasad, bogato ozdobionych gzymsami, opaskami otworów, sztukaterii, żeliwnymi balustradami i balkonami.
Nad czterokolumnowym środkowym ozdobna facjatka. Okna arkadowe i prostokątne, balkony murowane i żeliwne, bogata dekoracja sztukatorska.
Po zniszczeniach wojennych, ulicy Dwornej nowa zabudowa o nowoczesnej jak na owe czasy architekturze harmonijnie została połączona z istniejącymi budynkami, chodzi tu w szczególności o część ulicy Dwornej na odcinku od ulicy Krótkiej do ulicy Farnej
Tak jak ulica Długa była od końca XIX wieku do 1939 roku była ulicą reprezentacyjną Łomży, tak ulicę Dworną ze względu na instytucje tam znajdujące się można było ją nazwać centrum bankowym Łomży.
Tak dużego zakresu robót modernizacyjnych i restauracyjnych łomżyńska starówka jeszcze nie przeżywała, a Dworna należy przecież do starówki. Na ulicy Dwornej w XVI wieku, kończyła się zabudowa miasta od strony południowej .
A wszystko to jest możliwe miedzy innymi dzięki środkom unijnym i władzom Łomży, że ich projekty zyskały uznanie. Przy Dwornej na pomieszczenia użytkowe adaptowane są także strychy i poddasza. Wszystkie jednak przede wszystkim zostały ocieplone. Prace remontowe prowadzone były kompleksowo – od uporządkowania piwnic, aż po remonty dachów.
15. Dom katedralny od Dwornej. Kamienica postawiona w 1879 r. przez Uszackiego i Hawelke, w roku 1884 jedną połowę, a w 1889 r drugą połowę nabył Stanisław Michałowski. Wyróżniała się w szczególności od strony Dwornej. Trzykondygnacyjna, jedenastoosiowa. Ozdabiały ją 4 balkony z kutego żelaza na pierwszym i drugim piętrze., umieszczone w 3-ej i 9-tej osi. Elewację parteru i pierwszego piętra zdobi poziome boniowanie. Dwuwarstwowy gzyms z otynkowanej cegły oddziela parter od pierwszego piętra. Okna osłaniały ozdobne gzymsy: na parterze pionowy w formie korony kwiatu, na piętrze łukowe w pierwszej i jedenastej osi, a trójkątne w pozostałych osiach, oraz linijne na drugim piętrze. Fasadę zamykał zdobiony podwójny ciągły gzyms poddachowy. Wejście do kamienicy zaopatrzone było w podwójne odrzwia, do których prowadziły dwa schodki. Brama wjazdowa znajdowała się od ulicy Sadowej, Od strony ulicy Sadowej i od strony cmentarza farnego wznosiły się dwie oficyny. Był to najbardziej monumentalny budynek do chwili wybudowania kamienic mieszczących Kasę Przemysłowców i Bank Państwa. Jaki jest wygląda obecnie widać na załączonym zdjęciu.
16. Widok na ulicę Dworną od ulicy Farnej.
17. Budynek w narożniku Sadowej i Dwornej to dawna własność Kozłowskiego został ukończony w 1909 r. W budynku tym na dole mieściła się drukarnia Krzyżanowskiego od 1911 roku, zaś na piętrze mieściło się gimnazjum żydowskie dr Szymona Goldlusta. Mieściła się też męska szkoła handlowa.
Oficjalne otwarcie szkoły nastąpiło we wrześniu 1906 roku. Naukę rozpoczęło 322 uczniów.(…) Zajęcia odbywały się w wynajętym budynku Czarnockiego (róg ul. Krótkiej i Długiej). Budynek nie był przystosowany do potrzeb szkoły. Już w 1909 przeniesiono szkołę na róg ul. Długiej i Nowego Rynku, potem do budynku na rogu ul. Dwornej i Sadowej, gdzie została już do końca swego istnienia.
18. Dawna Kasa Pożyczkowa Przemysłowców Łomżyńskich. Neobarokowy wzniesiony wg jednego źródła w 1888 roku wg innego w latach 1907 – 1909 na planie prostokąta według projektu inżyniera i kierownika Wydziału Budowlanego Rządu Gubernialnego w Łomży, Franciszka Przecławskiego. Budynek został zbudowany na siedzibę działającej od 1885 r. Kasy Pożyczkowej Przemysłowców Łomżyńskich. Celem tej instytucji było udzielanie pożyczek terminowych na niewielki procent, dzięki czemu wpływała ona na rozwój gospodarczy miasta i okolic. Budynek trzy kondygnacyjny z boniowanym przyziemiem, trzema ryzalitami, ujętymi na górnych kondygnacjach w półkolumny kompozytowe. Ryzality boczne zwieńczone trójkątnymi przyczółkami. Obecnie siedziba Sądu Rejonowego. 1 lipca 1910 roku Kasa przeniosła się do własnej siedziby -”Wspólna Praca” 8.10.1910 r.- w 25 lecia od momentu powstania Kasy
19. Dawny Bank Państwa. Do Gmachu Sądu przylega budynek wzniesiony wg projektu Feliksa Nowickiego, w latach w 1910-1912 jako siedzibę Oddziału Banku Państwa Rosyjskiego (Dworna 14). Bank, wybudowany w stylu neorenesansowym na planie prostokąta, jest trzykondygnacyjny, z wysokimi suterenami oraz niższymi łącznikami po bokach, w których były bramy przejazdowe. Obecnie jest siedzibą Kredyt Banku S.A. Oddział w Łomży. Wewnątrz zachowały się sztukaterie i stolarka z czasów budowy, jak również klatka schodowa z żeliwnymi, ozdobnymi poręczami. Fasada jest siedmioosiowa, w trzeciej, wyższej dzielona jest jońskimi pilastrami, między nimi wielkie, arkadowe okna. Dachy dwuspadowe kryte blachą.
Przed budynkiem stoi pomnik Bohdana Winiarskiego odsłonięty 10 kwietnia 1987 r.
Na tablicy napis: Profesor Bohdan Stefan Winiarski 1884-1969 Przewodniczący Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w Hadze w latach 1961 – 64. Syn Ziemi Łomżyńskiej Ufundowano staraniem społeczeństwa Łomży w Roku Pokoju. Był absolwentem Gimnazjum w Łomży. Autor projektu: Krystyna Winiarska – Gotowska.
20, 21. Dworna 10, 12, budynki dawnego Banku dla Handlu i Przemysłu.Obecnie BGŻ. Budynek Banku Gospodarki Żywnościowej sąsiadujący z obecnym Kredyt Bankiem, pobudowany w końcu XIX wieku (Dworna 10, 12). Budynek ten był własnościąBank dla Handlu i Przemysłu — obecnie siedziba Banku Gospodarki Żywnościowej. Zorganizował go w 1926 r. Romuald Bielicki, ojciec Hanki Bielickiej – poseł na sejm, mieszkaniec Łomży (zginął w ZSRR). Była ona zakładem samorządu terytorialnego, przyjmowała wkłady oszczędnościowe, udzielała kredytów oraz wykonywała inne operacje bankowe. Przed wojną Bank posiadał oprócz własnego gmachu, dorobek składający się z kapitału 2749639 zł (przy ówczesnej cenie 15 zł za 100 kg żyta). Kasę wciągnięto do Rejestru Handlowego Sądu Okręgowego w Łomży w dniu 30 grudnia 1937 r. W okresie okupacji niemieckiej na jej miejsce zorganizowano niemiecka kasę oszczędności. We wrześniu 1945 r. władze miejskie zdecydowały o wznowieniu kasy oszczędności.
22. Kolejnym budynkiem z bramą wjazdową jest dawny Zakład Stolarski Kowalskiego. Aleksander Kowalski z swoim bratem założyli w zaklad stolarski przy ul. Szosowej w 1890 r. W 1907 roku rozpoczął budowę domu , która została ukończona w 1909/10 roku. W oficynach tego budynku mieścił sie zakład stolarski. Remont kapitalny budynku w latach 1999 – 2000.
23. Najstarsza część dawnego Pałacu Gubernatora obecnie Seminarium. Obok Zakładu Stolarskiego Kowalskiego mamy północną najstarszą część mieszkalną z 1845 roku (obecnie Bursda Szkolna Kleryków), do którego dołączono skrzydło zachodnie Pałacu Gubernatora z 1866r (Wyższe Seminarium Duchowne) od strony Placu Sobornego (Jana Pawła II).
24. Plac Soborny, później Henryka Sienkiewicza, obecnie Jana Pawła II od strony ulicy Dwornej
25. Dworna 4 od strony ulicy Sienkiewicza. Przy Al. Legionów (Dworna 4) budynek wzniesiony w latach koniec XIX w. , początek XX w.
26. Dworna 4 fasada
27. Widok na ulicę Dworną od Al. Legionów.
28. Dworna 3, 5 ten drugi jak widać z bramą przejazdową. Od strony Al. Legionów mamy zabytkowe budynki (Dworna 3, 5). Dworna 5 budynek piętrowy w dolnej kondygnacji na osi brama przejazdowa do budynku Długa 6 sklepiona łukiem koszowym, górna kondygnacja dzielona pilastrami toskańskimi.
29. Naprzeciw Placu Jana Pawła II market Biedronka
30 Dworna 13 przy Biedronce
31. Dworna 19 przy kamienicy Wejrocha nie odnowiony, z okresu międzywojennego.
32. Budynek Dworna 21, z początku XX wieku, nieodnowiony. Obecnie siedziba Sanepidu
33,34,35,36,37. Budynki Dworna, odnowione w ramach rewitalizacji.
38. Budynek adwokatów Dworna 23a. Nieodnowiony
39. Budynek wykupiony przez kurię w latach międzywojennych (róg Farnej i Dwornej) W narożniku ulicy Farnej i Dwornej w latach międzywojennych wybudowano dom, wykupiony później przez kurię, w którym otwarto sklep z dewocjonaliami na parterze, na piętrze zaś mieszkali księża między innymi Antoni Roszkowski długoletni proboszcz katedry i redaktor gazety Życie i Praca.
17 comments
„W 1526 roku na ul. Dworskiej w Łomży, trzy domy sąsiadujące ze sobą należały do Jakuba Bielonki, Bartłomieja Żuka i Piotra Kuśnierza.” cytat z opracowania Adama Wolffa Ziemia łomżyńska w średniowieczu Łomża 1988 r. W książce Romana Michałowskiego poświęconej Stanisławowi Michałowskiemu jest cytowany fragment z zapisków dr Michałowskiego „Nieruchomość przy ulicy, dawniej Podwale,dziś Dwornej stanowiła dawniej plac św. Ducha.” Co może sugerawać że Dworna nazywana była także wcześniej Podwale.
Plan regulacji ulic został zatwierdzony przez Radę Administracyjną Królestwa dnia 12 maja 1843 r. Wyprostowano i rozszerzono ulicę Dworną i przeprowadzono regulację części Łomży pomiedzy ulicami Dworną, Senatorską, Żydowską i Rybacką. W 1863 r.na ul. Dwornej stanęło kilka murowanych domów, ulica ta aż do klasztoru benedyktynek była niewybrukowana.Łączyła się z ul. Długą poprzez „ulicę” obecnie Krótką która była bardzo wąska, stanowiła właściwie dróżkę. D. Godlewska Katalog archiwalnych planów miasta Łomży. W-wa 1975r
Zdjęcie nr. 2 dom raczej na końcu ulicy Dwornej jest to ostatni nr.89 tej ulicy, Dom istniał już na początku XX wieku – pocztówka z 1913r Dzielnica za „Pannami”: w Łomża w starej pocztówce 2, Urząd Miejski 1995 r.
Na gorąco po pierwszym czytaniu zdjecie nr. 15 kamienica postawiona w 1879 r. przez Uszackiego i Hawelke, w roku 1884 jedną połowę, a w 1889 r drugą połowę nabył Stanisłw Michałowski. Nr 17 budynek Kozłowskiego został ukończony w 1909 r. szkoła handlowa męska powstała w 1906 r. mieściła się poczatkowo w innych miejscach. Drukarnia Krzyżanowskiego od 1911 r.Nr.18 na początku tekstu siedziba Sądu Okręgowego na końcu Sadu Rejonowego.Nr 19 Bank Państwa zaprojektował Feliks Nowicki, nr. 20 budynek dawnego banku ale Banku dla Handlu i Przemysłu.
c.d. Dworna Budynek Kasy Pożyczkowej Przemysłowców Łomżyńskich był budowany w latach 1907 -1910, 1 lipca 1910 roku Kasa przeniosła się do własnej siedziby -„Wspólna Praca” 8.10.1910 r.- w 25 lecia od momentu powstania Kasy
Zdjęcie 22 dom Kowalskich. Aleksander Kowalski z swoim bratem założyli w zaklad stolarski przy ul. Szosowej w 1890 r. W 1907 roku rozpoczął budowę domu , która została ukończona w 1909/10 roku. W oficynach tego budynku mieścił sie zakład stolarski. Remont kapitalny budynku w latach 1999 – 2000.
zdjęcie 25 budynek co najmniej z początku XX wieku pocztówka Rychter 1912 r.
Panie Janku pańskie informacje naniesione, zaznaczone kolorem zielonym. Dziękuję bardzo.
Uzupełnienia traktuje jako luźne, nie redagowane informacje na potrzeby autorów tekstów, nie muszą być dosłownie cytowane, proszę je redagować według potrzeb i możliwości
Dzięki za pomoc w redagowaniu tego serwisu. Pańskie uwagi są cenne i pomocne i dlatego w całości są wykorzystywane.
W budynku 30 (Dworna 13) miescilo sie Przedszkole Publiczne nr. 6. Na wewnetrznym podworku byl plac zabaw dla dzieci. Przedszkole to podpisalo umowe z firma Edukator, przenioslo sie do budynku na Wojska Polskiego 29a i obecnie ma nazwe Przedszkole Niepubliczne „Maly Artysta”.
Jest to fragment mapy geodezyjnej z 1938 r. sporządzonej przez mierniczego przysięgłego inżyniera J. Felczaka. Na mapie tej budynki po stronie parzystej przy ul. Dwornej (wówczas ulicy gen. Bronisława Pierackiego) zachowały swoją numerację aż do klasztoru Benedyktynek. Po przeciwnej natomiast stronie tej ulicy okresie międzywojennym były zmiany, o czym świadczą książki telefoniczne z 1929 i 1932 a także wykaz firm zarejestrowanych w Łomży w 1928 r. Przykładem może być kamienica Jozefa Kordaszewskigo na rogu ulicy Farnej i Dwornej, która na ww. mapie geodezyjnej ma numer 33 ( w książkach telefonicznych – nr 31) oraz pobliska rozległa budowla Sądu Okręgowego ma numer 35 (w książkach telefonicznych – nr 33).
Dzięki Panie Adamie za unikalne zdjęcie.
Witam, szanowny znawcy historii Łomży, i mieszkańcy miasta Łomży!
Studiujemy historię swojej rodziny. Jest w naszym rodzinnym drzewie i takie nazwiska jak: Łempicki, Ulazowski. Tak, Nikołas (syn Nikołasa), 1893 roku urodzenia, uczył się w gimnazjum w Łomży. W 1913-1915 r. uczył się w Morskim Korpusie Kadetów w mieście Sankt-Petersburgu. W 1915 r. otrzymuje tytuł chorąży, i służy dalej do Czarnomorskim Flocie, bierze udział w walkach z niemieckimi okrętami. Potem służył na Czarnomorskim Działającym Flocie (w Białej Armii). W listopadzie 1920 r. ewakuować z rosyjskiej eskadry w Turcji, potem do Tunezji w mieście Bizerta. W 1918 r. ożenił się z Anną Łempickiej, w mieście Czerkasy. Ojciec Anny Łempickiej – Bronisław-Wincenty, syn Józefa Łempicki był burmistrz gródu Ostrołęka w 1905-1908, i burmistrz gródu Maków (teraz Maków Mazowiecki) w latach 1908-1914 (wówczas wtedy to była Łomżinska prowincja), podpułkownik Rosyjskiej Cesarskiej Armii w stanie spoczynku.
Niedawno otrzymaliśmy odpowiedź z Archiwum Marynarki Wojennej. Tam, w szczególności, mówi się, że Mikołaj Ulazowski był sierotą, i był pod opieką babci, która nazywała się Anna (córka Romualda) Ulazowska. Mieszkała w 1913 r. w Łomży, ulica Dworna 24.
Skłonić, proszę, teraz ulica Dworna dom 24 – to ten sam dom nr 24, lub inny? Na mapie znajduje się on między domem 22C (trzy piętrowy budynek Muzeum Północno-Mazowieckie) i domem 26 (parterowy budynek z wysokim dwuspadowym dachem).
Dzień dobry, zdjęcie nr 23 faktycznie przedstawia dawną siedzibę Guberni Łomżyńskiej, tyle tylko, że w chwili obecnej mieści się tu Katolicka Bursa Szkolna im Księdza Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Proszę także o poprawki przy opisie Placu Jana Pawła II. Zapraszam na stronę bursakatolicka.pl
Szanowny Panie Edwin! Dziękuję Panu za podany link do strony bursakatolicka.pl! Badamy już historię tego miejsca – gdzie obecnie Katolicka Bursa Szkolna, a wcześniej była tu Cerkiew Prawosławna. Nikołas Ułazowski, w dzieciństwie i młodości, przed swoimi 20 urodzinami, musiał uczęszczać właśnie do ten Cerkiew. Jego opiekunką była jego babka, Anna (córka Romualda) Ułazowska (по русски, Анна Ромуальдовна Улазовская), wdowa po pułkowniku Nikołasu Ułazowskim, prawdopodobnie wyznania katolickiego. Jaki Kościół mogła ona odwiedzić?
Jak nazywała się Cerkiew Prawosławna, która była w miejscu Bursy Katolickiej Szkoły, do 1917 roku? Czy są jakieś Księgi metrykalne z tej Cerkiewie Prawosławnej?
Dziękuję bardzo!
Pozdrawiam, Aleksander Garncarz.
Ulica podczas okupacji niemieckiej w czasie drugiej wojny nazywała się Adolf Hitler Strasse. Mam pytanie jak się nazywała pomięż 1944 i 1949. Również chciałbym się dowiedzieć jaką nazwę miała przed pierwszą wojną i czy niemcy w czasie pierwszej wojny zmienili jej nazwę? Byłbym wdzięczny za informację. Pozdrawiam Jarek Rybicki