Od 1866 r. do 1939 r. całą wieś posiadali Lutosławscy. Po wojnie w posiadaniu tej rodziny pozostał jedynie dwór, zwany dolnym i park. W 1978 r. Maria Niklewiczowa z Lutosławskich sprzedała je Urzędowi Wojewódzkiemu w Łomży, zachowując sobie dożywotni pobyt w części budynku
Nazwa Drozdowo może pochodzić od ptaków zwanych drozdami. Lubią one miejsca lesiste o gęstym podszyciu, w pobliżu łąk i wody. Takim terenem są płaskowzgórza okalające Drozdowo, lekko faliste, poprzecinane wąskimi jarami, na których dnie szemrzą strumyki.
Drozdowo to wieś położona nad Narwią 8 km od Łomży, w sąsiedztwie unikalnych przyrodniczo obszarów – parków narodowych: Biebrzańskiego i Nadnarwiańskiego, a bezpośrednio na terenie Łomżyńskiego Parku Krajobrazowego Doliny Narwi. Ciekawostką jest fakt, że na linii Drozdowa przebiega fizjograficzna granica pomiędzy Europą Wschodnią a Zachodnią. Tutaj stykają się ze sobą regiony wyróżniające się przyrodniczo – Wysoczyzna Kolneńska, Kotlina Biebrzańska i Dolina Dolnej Narwi. Rozmaitość siedlisk, bogactwo flory i fauny, niepowtarzalny urok krajobrazu to charakterystyczne cechy tego obszaru.
Mając takie bogactwo naturalne pod bokiem jakim jest dziewicza przyroda, władze województwa Łomżyńskiego postanowiły zająć się ochroną unikalnej, nawet dziewiczej przyrody na naszym terenie.
Dworek Lutosławskich zakupiony w Drozdowie Dolnym, stanowił doskonałą siedzibę na przyszłe muzeum.
Takiej siedziby wiele instytucji mogłoby drozdowskiemu Muzeum Przyrody pozazdrościć. Placówka mieści się w dawnym dworze rodziny Lutosławskich, malowniczo położonym na skraju Łomżyńskiego Parku Krajobrazowego.
Pod koniec lat 70 – tych zniszczony modrzewiowy dwór Stanisława Lutosławskiego rozebrano, by z pewnymi zmianami odtworzyć go w cegle i betonie. Obecnie jest to połączenie pozostałości XVIII-wiecznego dworku z dobudowaną do niego jednopiętrową, klasycyzującą willą wzniesioną według projektu Franciszka Lilpopa w 1895 r.
Muzeum Przyrody w Drozdowie powstało w 1984 roku. Podstawowe jego zadania to: badanie przyrody Polski północno – wschodniej, a w szczególności Ziemi Łomżyńskiej, gromadzenie i trwała ochrona muzealiów przyrodniczych, a także (z racji usytuowania Muzeum w dawnej siedzibie rodziny Lutosławskich) – dokumentowanie działalności ziemiaństwa łomżyńskiego ze szczególnym uwzględnieniem rodziny Lutosławskich.
Początkowo, czyli od 1984 roku, było to Muzeum Przyrodnicze – Oddział Muzeum Okręgowego w Łomży, a następnie, od 1995, stało się samodzielnym Muzeum Przyrody w Drozdowie, które od stycznia 1999 r. funkcjonuje w ramach powiatu łomżyńskiego.
Twórcą i pierwszym kierownikiem Muzeum, otwartego w grudniu 1986 roku, był mgr Andrzej Chyl (1947 – 1990), który opracował założenia programowe tej placówki.
Ekspozycja składa się z kilku odrębnych wystaw. Pierwsza zwiedzana jest wystawa poświęcona szacie roślinnej Kotliny Biebrzańskiej, z pięknie zrobionym przekrojem przez wybrane zbiorowiska roślinne południowego basenu Doliny Biebrzy, dającym pojęcie o strefowości ekologicznej i naturalności tych terenów.
Ekspozycja znajdująca się w następnej sali dotyczy batalionów będących ptasim symbolem Kotliny Biebrzańskiej oraz ptaków występujących w dolinach Biebrzy i środkowej Narwi. Kolejne wystawy przedstawiają ssaki żyjące na terenie Kotliny Biebrzańskiej. Osobna wystawa dotyczy łosia – króla bagien, a oryginalną w swoim wyglądzie „klatkę schodową” zdobią trofea myśliwskie.
Muzeum posiada stałe wystawy prezentujące przyrodę dolin rzek Narwi i Biebrzy oraz historię Drozdowa: „Salon dworski”, „Trofea łowieckie”, „Przyroda Kotliny Biebrzańskiej”. Od 1999 roku organizowane są także wystawy czasowe.
Ze względu na przeszłość zajmowanego obiektu poszerzono krąg zainteresowań Muzeum o dział artystyczno – historyczny.
Wystawa pt. „Salon dworski” zawiera dawne meble z przełomu XIX i XX w., portrety, zdjęcia i pamiątki po Lutosławskich (dawnych właścicielach) oraz po Romanie Dmowskim, który spędził w Drozdowie ostatnie miesiące swego życia. W tymże salonie stoi fortepian, otrzymany od ZAIKS w formie depozytu, dzięki przychylności byłego prezesa Zarządu Głównego Związku, śp. Tadeusza Maklakiewicza. Wszelkie koszty przywiezienia i remontu instrumentu pokrył Marcin Bogusławski sukcesor Witolda Lutosławskiego. Co pewien czas organizowane są tu koncerty kameralne, które cieszą się wielkim powodzeniem.
Co roku otwieranych jest też po kilka wystaw czasowych. Można ponadto skorzystać z programów oświatowych (lekcji muzealnych, zajęć z zakresu nauk przyrodniczych i historycznych, także ze spotkań dla osób zainteresowanych rolnictwem ekologicznym). Muzeum ma też swoją bibliotekę, w której znajdują się zarówno wydawnictwa naukowe i popularnonaukowe z zakresu nauk przyrodniczych, jak i o tematyce historycznej.
Gromadzenie zbiorów w Muzeum trwa nieprzerwanie od 1984 r., kiedy to utworzono placówkę. Gromadzone się zbiory dokumentujące walory przyrodnicze regionu północno-wschodniej Polski oraz historię ziemiaństwa łomżyńskiego. Aktualnie w Muzeum znajdują się trzy zbiory botaniczne: inwentarzowy, liczący około 3 000 arkuszy zielnikowych roślin naczyniowych (utworzono go w oparciu o materiał zebrany w większości na terenie doliny Narwi oraz stref krawędziowych przyległych wysoczyzn), naukowy, w skład którego wchodzą następujące kolekcje: taraxakologiczna – 500 arkuszy zielnikowych, materiał taksonomiczny kilkudziesięciu gatunków z rodzaju róża, po kilkadziesiąt okazów mchów i porostów oraz pomocniczy – wykorzystywany w celach dydaktycznych – w chwili obecnej liczy kilkadziesiąt arkuszy roślin naczyniowych zebranych na terenie dolin Narwi i Biebrzy.
W zbiorach botanicznych Muzeum znajdują się m.in. okazy kilku gatunków mniszka (Taraxacum) po raz pierwszy stwierdzonych i udokumentowanych na obszarze Polski. Ogólna liczba okazów zoologicznych zgromadzonych w zbiorach Muzeum trudna jest do ustalenia, ze względu na bardzo niewielkie rozmiary niektórych z nich. Szacunkowo może plasować się na poziomie ponad 20-tu tysięcy. W zbiorach przyrodniczych Muzeum znajduje się także kolekcja minerałów. Kolekcja geologiczna, uzupełniona materiałem zebranym przez muzealników oraz przekazanym przez darczyńców, składa się z 475 okazów. W Muzeum gromadzone są także zbiory historyczne.
Zasób powstał dzięki rodzinnym pamiątkom przekazanym przez przedstawicieli rodziny Lutosławskich oraz miejscową społeczność, bądź też osoby się z niej wywodzące, a obecnie zamieszkałe w innych częściach kraju. Część przedmiotów zakupiono na potrzeby stałej ekspozycji historycznej. Spuścizną po działalności artystycznej placówki jest kolekcja kilkudziesięciu prac plastycznych.
Obecnie Muzeum dysponuje trzema zbiorami historycznymi– inwentarzowym, archiwaliów i pomocniczym. Ogólna liczba wszystkich eksponatów znajdujących się w zbiorach Muzeum wynosi około 6 tysięcy pozycji.
W Y S T A W Y S T A Ł E
SALON DWORSKI
Wystawa o charakterze historycznym powstała w celu upamiętnienia dawnych mieszkańców Drozdowa – rodziny Lutosławskich.
Oryginalna kompozycja złożona ze stylowych mebli oraz licznych pamiątek rodzinnych stwarza wrażenie ciągłości zamieszkania w dawnym dworze.
Z losów rodziny Lutosławskich wybrano pewne tematy ukazujące obraz ziemiaństwa polskiego na przestrzeni XIX i w początku XX wieku. Na wystawie znalazły się także pamiątki związane z życiem i działalnością Romana Dmowskiego, który spędził w Drozdowskim dworze ostatnie miesiące swego życia.
Wnętrze salonu ilustruje przemiany, jakie zachodziły w dworach polskich od końca XVIII wieku do lat trzydziestych XX w. Brak jedności stylowej mebli nawiązuje do tradycji szlacheckiej, w której większą uwagę przywiązywano do pamiątek rodzinnych, aniżeli zmieniającym się modom.
Udana kompozycja środków wystawienniczych pobudza wyobraźnię, ułatwia zrozumienie i przyswojenie wiedzy o dziejach narodu polskiego.
TROFEA ŁOWIECKIE
Wystawa umieszczona w holu Muzeum, stanowi łącznik między częścią historyczną, a przyrodniczą wystaw Muzeum i nawiązuje do dawnych tradycji myśliwskich ziemiaństwa. Głównym wątkiem treściowym ekspozycji jest rola drapieżników w ekosystemach. Na ścianach umieszczono skóry, poroża i kły zwierząt łownych oraz znajdujących się pod ścisłą ochroną gatunkową, a które niegdyś były zwierzętami łownymi. Ponadto zaprezentowano okaz niedźwiedzia brunatnego oraz odbitki miedziorytów z połowy XVII wieku, prezentujących ówczesną wiedzę na temat rzadkich gatunków zwierząt występujących w środowisku naturalnym.
PRZYRODA KOTLINY BIEBRZAŃSKIEJ
Jednym z najciekawszych elementów przyrodniczych woj. podlaskiego są bagna biebrzańskie połączone w kompleks z doliną Narwi. Ten niepowtarzalny w Europie obszar torfowisk jest porównywalny walorami przyrodniczymi do Tatr czy Puszczy Białowieskiej. Położenie Drozdowa w pobliżu Kotliny Biebrzańskiej zaważyło na tym, że zainteresowania i działania Muzeum w okresie tworzenia wystaw związano głównie z tym obszarem.
SZATA ROŚLINNA KOTLINY BIEBRZAŃSKIEJ
Ekspozycja jest częścią większej wystawy pt. – PRZYRODA KOTLINY BIEBRZAŃSKIEJ –, a pierwszą w kolejności zwiedzania. Jej treść nie wyczerpuje bogatego tematu, a jedynie sygnalizuje najciekawsze zagadnienia. Za pomocą map i schematów, diapozytywów, zdjęć, i planszy panoramiczno-florystycznej w bardzo skromnej formie przedstawiono temat w czterech grupach wystawowych.
Pierwsza z nich dotyczy torfowisk. W dolinach Biebrzy i Narwi istnieje największy w Polsce i Europie Środkowej kompleks torfowisk niskich zachowanych w stanie naturalnym.
Temat ten został przedstawiony na wystawie w formie diapozytywu przedstawiającego wiosennych rozlewiska Biebrzy, planszę z mapą, na której zaznaczono zasięg torfowisk w dolinach Biebrzy i Narwi oraz planszę z przekrojem stratygraficznym torfowiska niskiego i diagramem ilustrującym procentowy udział szczątków roślinnych w poszczególnych rodzajach torfu niskiego.
Druga grupa wystawowa przedstawia strefowość ekologiczną poprzeczną i podłużną dobrze na tym terenie wykształconą i zachowaną, chociaż w różnym stopniu i nieco odmiennie w poszczególnych basenach. Stanowi ona najcenniejszy walor przyrodniczy i naukowy doliny Biebrzy. Do jej powstania przyczyniły się coroczne, wiosenne wylewy rzek.
Kolejna grupa wystawowa dotyczy gatunków roślin borealnych (wśród nich są relikty glacjalne), które występują w dolinie z racji surowego klimatu i warunków środowiskowych Kotliny Biebrzańskiej. Ogółem występuje ich tu 24 gatunki, w tym 8 gatunków mchów. Na diapozytywach przedstawiono brzozę niską, skalnicę torfowiskową, modrzewicę zwyczajną oraz mech Helodium lanatum.
Ostatnim zagadnieniem przedstawionym na wystawie jest ochrona przyrody w dolinach Biebrzy i Narwi.
PTAKI KOTLINY BIEBRZAŃSKIEJ
W tej części wystawy eksponaty uporządkowano w grupach ilustrujących następujące zagadnienia: batalion z jego specyficznym behawiorem rozrodu, gatunki borealne lęgnące się nad Biebrzą, ptaki mające właśnie nad Biebrzą swoje największe populacje lęgowe w całej Europie Środkowej i Zachodniej, ptaki lęgowe poszczególnych stref ekologicznych torfowisk biebrzańskich, ptaki drapieżne lęgnące się nad Biebrzą oraz ptaki występujące na tym terenie w czasie wiosennych i jesiennych przelotów.
SSAKI KOTLINY BIEBRZAŃSKIEJ
Na tej ekspozycji oprócz okazów przedstawiających gatunki ssaków żyjące na tym terenie w dzisiejszych czasach przedstawiono również szczątki ssaków z minionych epok geologicznych występujące na terenie Kotliny Biebrzańskiej (mamut, nosorożec włochaty) oraz szczątki ssaków wytępionych przez człowieka na tym terenie (żubr) bądź zupełnie (tur). Okazy ssaków współcześnie występujących zostały dobrane w grupy ilustrujące następujące zagadnienia: drobne ssaki torfowisk niskich, duże ssaki żyjące w dolinie Biebrzy i Narwi, nowe gatunki ssaków wprowadzone drogą introdukcji oraz ssaki chronione.
ŁOŚ – KRÓL BAGIEN BIEBRZAŃSKICH
Ostatnia część wystawy „biebrzańskiej” poświęcona jest łosiowi – ssakowi, który jest symbolem Kotliny Biebrzańskiej. Na ekspozycji zgromadzono oprócz spreparowanych okazów łosia (klępa, łoszak), bogatą kolekcję poroży (m.in. ilustrującą proces wykształcania się poroża)
Celem wystawy „Przyroda Kotliny Biebrzańskiej” jest popularyzacja wiedzy na temat bogactwa flory i fauny Kotliny Biebrzańskiej. Środowisko to cechuje naturalność w stopniu niepowtarzalnym w przyrodzie Europy, dlatego też należy je cenić i chronić.
PODWODNY ŚWIAT PIĘCIU KONTYNENTÓW
Nowa wystawa stała
Muzeum Przyrody w Drozdowie zaprasza do zwiedzania nowej wystawy stałej.
Jest nią „Podwodny świat pięciu kontynentów” – wystawa akwarystyczna, której pomysłodawcą był zmarły Dyrektor Muzeum Mirosław Grużewski.
Autorem scenariusza wystawy oraz realizatorem aranżacji akwariów jest dr Roman Pawlak z Uniwersytetu im. M. Kopernika w Toruniu, autor publikacji o rybach tropikalnych, uczestnik wyprawy naukowej do jeziora Malawi w Afryce Wschodniej.
W 26 akwariach o pojemności od 200 do 500 l. wody zobaczyć można kilkadziesiąt gatunków słodkowodnych ryb z Ameryki Środkowej, Zachodniej i Południowej, Afryki, Azji, Australii i Europy.
[svgallery name=”drozdowo”]
Źródło:
www.drozdowo.pl
Muzeum przyrody w Drozdowie 2000Muzeum przyrody w Drozdowie 1984 – 2004
Muzeum przyrody w Drozdowie 2005
Roman Dmowski w Drozdowie.
4 comments
But z lewej nogi nie jest głupi, tylko zawsze pierwszy w coś wdepnie
A co bylo przed 1866 roku ktos wie ? Czy byl inny wlasciciel tej wsi ?
Wieś była podzielona na dwie części: Drozdowo Dolne i Górne. W 1866 roku Franciszek Dionizy Lutosławski odkupił Drozdowo Dolne i scalił we władaniu rodu całość majątku.