Rodzinne kolędowanie – spotkanie pokoleń w Drozdowie

Zwyczaj wspólnego śpiewania kolęd w gronie rodziny i przyjaciół ma zarówno  znaczenie kulturowe, jak i  psychologiczne. Integruje duże społeczności, buduje wspólnotę,  wzmacnia pozytywne relacje między ludźmi,  wyzwala uczucia wzajemnej życzliwości i uczynności, a nawet krzepi postawę  patriotyczną. Nie bez znaczenia jest tu też argument teologiczny – śpiewając kolędy umacniamy  naszą wiarę.

Wspólny śpiew kolędy „Pójdźmy wszyscy do stajenki”

Katarzyna Maria Nowak zwraca uwagę na to, że: „ Najstarsze polskie kolędy pochodzą z XV i XVI wieku i są to często parafrazy tekstów łacińskich. Złotym wiekiem polskiej kolędy był okres baroku, to wtedy właśnie ukształtowały się kolędy w formach znanych współcześnie. Śpiewanie kolęd i pastorałek rozpoczynano od wieczerzy wigilijnej i trwało aż do Święta Matki Bożej Gromnicznej. Przy czym kolędy – to te, które mają charakter sakralny i niosą treść teologiczną, a pastorałki to utwory ludowe mieszczące się między ewangelią a apokryfem. Śpiewanie kolęd w rodzinnej atmosferze było wynikiem potrzeby bycia razem. Kolędowanie bowiem zbliża ludzi, buduje między nimi więź, daje uczucie bliskości, łączności. Kolędy są przepełnione ciepłem dobrem i miłością. Tym wszystkim, czego nam na co dzień brakuje. Zawierają treści religijne, a religia ma przecież funkcję uspołeczniającą, potwierdza naszą tożsamość. Zarówno słowa, jak  i melodie kolęd dostarczają śpiewającym pozytywnych emocji, nastrajają optymistycznie.”

Uczestnicy wieczoru z kolędą i pastrałką

Chór „Szkolne Słowiki” ze Szkoły Podstawowej w Jeziorku pielęgnuje tę tradycję już od dziesięciu lat, przy czym od siedmiu , w miejscu niezwykłym, w Muzeum Przyrody w Drozdowie. Dzięki  uprzejmości i gościnności  gospodyni muzeum, p. dyrektor Anny Archackiej, takie wspólne śpiewanie rodzimych  kolęd i pastorałek odbywa się w Salonie Dworskim Lutosławskich.

Powitanie uczestników wspólnego kolędowania

Tegoroczna edycja pn. „Kolęda  niesie pokój” zgromadziła około setki (!) uczestników  i zintegrowała różne środowiska. Byli z nami rodzice uczniów, ich młodsze i starsze rodzeństwo, babcie i dziadkowie. Swoją obecnością zaszczycili nas:  Wójt Gminy Piątnica – p. Krzysztof Kozicki, Podstarszy Łomżyńskiego Bractwa Historycznego , a jednocześnie  współtwórca portalu Serwis Historyczny Ziemi Łomżyńskiej – p. Henryk Sierzputowski, dyrektor Szkoły Podstawowej w Jeziorku – p. Halina Chełstowska.

Zaproszeni goście

Pani Anna Archacka, dyrektor  Muzeum Przyrody w Drozdowie  witając przybyłych powiedziała, że dzięki tej inicjatywie, wszyscy mamy szansę dobrze rozpocząć kolejny rok naszego życia i otrzymujemy porcję pozytywnej energii, która wystarcza na długo. Ona sama czeka na te wieczory z poezją i kolędą oraz z wielką radością i zawsze chętnie w nich uczestniczy, a dzieciaki, które wyraziście recytują i ochoczo śpiewają trzydzieści kolęd (z pamięci), szczerze podziwia.

Dyrektor Muzeum Przyrody w Drozdowie – pani Anna Archacka

Specjalnie uprzywilejowaną grupę tego wyjątkowego wieczoru stanowiły babcie i dziadkowie, którym zadedykowaliśmy pierwszą część występu –   jasełka w reżyserii p. Ireny Bazydło, z udziałem uczniów Szkoły Podstawowej w Jeziorku.

Jasełka

Jeszcze fragment jasełek

Życzenia dla babci i dziadka

Druga część to było tradycyjne kolędowanie z chórem „Szkolne Słowiki” okraszone poezją o wymowie filozoficznej zadumy nad losem samotnego człowieka zmagającego się z trudami codzienności, któremu z pomocą przychodzi Bóg zsyłając na ziemię  Swego Syna w osobie Jezusa Chrystusa.

Druga część wieczoru

„Szkolne Słowiki” – Ola i Madzia

Kacper – zaproszony gość do zadań specjalnych z siostrą Antosią nieco zazdrosną o popularność brata

Gość specjalny  Sybirak Marian Paliwoda,  z prawdziwie młodzieńczą werwą,  zaśpiewał  „Góralską pastorałkę”, zaś „Kolędą dla nieobecnych”, przepięknie wykonaną przez Katarzynę Borkowską, uczciliśmy wszystkich tych, których zabrakło przy naszych świątecznych stołach, bo odeszli już do Pana.

Pan Marian Paliwoda

Kasia śpiewa „Kolędę dla nieobecnych”

Uczestnicy wieczoru z kolędą i pastorałką ochoczo śpiewali, posiłkując się śpiewnikami specjalnie przygotowanymi na tę okoliczność. Ogółem wykonano około  trzydziestu kolęd i pastorałek  w  ciekawych i klimatycznych aranżacjach Piotra Kai,  Kamy Palińskiej i  Zbigniewa Preisnera.

W tak zwanym międzyczasie mieliśmy okazję do pogwarek przy słodkich frykasach przygotowanych przez  mamy  naszych uczniów oraz będących darem od sponsorów.  Stół uginał się od:  pączków, rurek z kremem, rogalików, oponek i  różnych ciast, wśród których prym wodziło „Oko carycy”.

Słodka biesiada

Siódmy z kolei wieczór kolęd i pastorałek w Muzeum Przyrody w Drozdowie już za nami, ale pozostaną niezapomniane wrażenia i ta pamięć w sercu każdego uczestnika, która sprawia, że odrobinę cieplej i z większym zrozumieniem będziemy starali się spojrzeć na drugiego człowieka.

Pani dyrektor Annie Archackiej oraz kustoszowi muzeum  p. Barbarze Turowskiej  dziękujemy za gościnę i pomoc w  zorganizowaniu  międzypokoleniowego kolędowania, a wszystkim mamom i sponsorom pragniemy złożyć wyrazy uznania za bezinteresowne,  czynne  i uwieńczone sukcesem zaangażowanie się w przygotowanie słodkiej biesiady.

Beata Sejnowska – Runo, opiekun chóru „Szkolne Słowiki”