W artykule pod tym adresem https://historialomzy.pl/jakub-ignacy-waga/ jest to artykuł o życiu i twórczości Jakuba Wagi. Artykuł poniżej jest napisany w setną rocznicę urodzin Jakuba Wagi. Artykuł pobrany został z Tygodnika Ilustrowanego nr 30 str. 67 z 28 lipca 1900 roku z Biblioteki Cyfrowej Uniwersytetu Łódzkiego.
Materiał publikowany jest w wersji oryginalnej.
Redakcja serwisu
Setna rocznica urodzin Wagi
D. 25 b. m. minęło lat sto od chwili przyjścia na świat męża który na długie lata rozsławił swe imię w dziedzinie nauk przyrodniczych.
Mężęm tym był Jakób Waga. urodzony we wsi dziedzicznej Wagów, Grabowie, gubernii Łomżyńskiej, d. 25 lipca 1800 r. Nauki początkowe pobierał u kks. Pijarów w Szczuczynie, a szkoły wojewódzkie i ówczesny Uniwersytet Aleksandryjski w Warszawie. Będąc jeszcze na kursach, Waga zdobył medal złoty za rozprawę „Rerum natura nunquntn magis, quam in minimis, tota.”
Po skończeniu uniwersytetu młody przyrodnik został nauczycielem szkół kks. Pijarów w Warszawie, a następnie kolejno wykładał W szkołach wojewódzkich w Radomiu i Łomży. W ostatniem mieście przebywał najdłużej i tu tez został inspektorom.
Oprócz pracy pedagogicznej, Waga z zamiłowaniem przez całe swe oddawał się studyom w dziedzinie nauk przyrodniczych. Ze szczególnem wszakże zamiłowaniem studyował botanikę, odbywając w tym celu długie podróże pieszo po gubernii Augustowskiej, Lubelskiej, Radomskiej i Płockiej. Owocom tych studyów jest znakomite i jedyne w swoim rodzaju 2-tomowe dzieło Wagi „Flora polska,” w którem szczegółowo opisał rośliny jawnokwiatowe w Królestwie Polskiem Dziełem tem Waga wsławił naukę polską za granicą. Nadto spolszczył dzieło znanego przyrodnika francuskiego Ludwika Figuiera „Historya roślin w 2 tomach i Flammarion’a „0 Koperniku” i „0 aerolitach.”
Zmarł Waga d. 23 lutego 1872 r. w Łomży i pochowany na tamtejszym cmentarzu. Mieszkańcy Łomży wystawili uczonemu polskiemu skromny nagrobek, który do dziś dnia istnieje.
Z okazyi setnej rocznicy urodzin Wagi uważaliśmy za właściwe przypomnieć potomności jego zasługi dla nauki rodzimej.
Ib
