Zabytki Ziemi Łomżyńskiej

Cykl podzielony zostanie na 10 części, każdy po 10 stron.

Kościół katedralny p.w. św. Michała Archanioła
W latach 1504-1525 kosztem Księżnej Mazowieckiej Anny i jej synów Janusza III i Stanisława wybudowano kościół p.w. św. Michała Archanioła i św. Jana Chrzciciela. Uroczysty akt konsekracji dokonany przez biskupa płockiego Andrzeja Krzyckiego odbył się w 1531 r.

W latach 1691-1693, według planu architekta Józefa Szymona Bellotto, zmieniono wystrój kościoła z gotyckiego na barokowy. Pod koniec XIX wieku cały kościół został pokryty polichromią. Po utworzeniu 28.10.1925 roku przez papieża Piusa XI Diecezji Łomżyńskiej, kościół farny św. Michała Archanioła został podniesiony do godności katedry. Podczas II wojny światowej katedra została uratowana przez biskupa Stanisława Łukomskiego przed wysadzeniem w powietrze. Obecny wygląd zawdzięcza regotyzacji dokonanej w latach powojennych. Obiekt wpisany do rejestru zabytków pod nr A-7 z 28.02.1953 r.

Został podniesiony do godności katedry. Podczas II wojny światowej katedra została uratowana przez
biskupa Stanisława Łukomskiego przed wysadzeniem w powietrze. Obecny wygląd zawdzięcza regotyzacji dokonanej w latach powojennych. Obiekt wpisany do rejestru zabytków pod nr A-7 z 28.02.1953 r.
Katedra – ołtarz główny
ŁOMŻA

Kościół OO. Kapucynów Kapucyni zostali sprowadzeni do Łomży w roku 1763 przez Józefa Konstantego Trzaskę – kanonika płockiego i proboszcza Kleczkowskiego. Kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Bolesnej wzniesiono w latach 1781-1798 wg projektu architekta Tańskiego. W 1798 roku biskup płocki Onufry Szembek dokonał konsekracji świątyni i ołtarzy. W latach 1858 dobudowano kaplicę. Kościół zbudowany w stylu baroku toskańskiego na planie prostokąta, złożony z nawy i prezbiterium. Wewnątrz znajduje się późnobarokowy ołtarz główny i trzy ołtarze boczne. Fasada płaska, trójdzielna. Od lat 50-tych XX wieku w kościele wierni mogą oglądać ruchomą szopkę, którą wykonał brat Pius Janowski. Obiekt wpisany do rejestru zabytków pod nr A-80 z 5.03.1980 r.

Cerkiew prawosławna, obecnie kościół Wniebowzięcia NMP
Cerkiew garnizonowa prawosławna p.w. św. Trójcy wzniesiona w stylu eklektycznym w 1873 roku. Świątynia z cegły, tynkowana, trójnawowa, z dwiema wieżami na planie ośmioboków. Status soboru otrzymała w 1885 roku. Po odzyskaniu niepodległości przemianowano ją na kościół katolicki. Obecnie jest to Kościół Rektoralny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. W środku świątynia pokryta jest wspaniałą polichromią. Obiekt wpisany do rejestru zabytków pod nr A-268 z 5.11.1985 r.

Kościół Parafialny p.w. św. Jakuba Apostoła
Kościół w stylu neoromańskim wzniesiony przez Franciszka Lutosławskiego.
Wieża w latach 1869-1878 wg projektu Witolda Lanciego. Zbudowany z cegły, otynkowany. Stojąca obok wieża wznosi się na wysokość 24 m. Kościół posiada jedną nawę na rzucie prostokąta z wyodrębnionym prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Obiekt wpisany do rejestru zabytków pod nr 104 z 24.04.1981 r.

Kościół w stylu neoromańskim wzniesiony
przez Franciszka Lutosławskiego

Ogrodzenie kościoła parafialnego z 4 ćw. XIX wieku

Plebania z 1895 roku wg projektu Witolda Lanciego

Kościół parafialny p.w. św. Stanisława Biskupa i Męczennika
Kościół niewzniesiony w stylu neoromańskim w 1860 roku. Poważnie uszkodzony podczas I wojny światowej został odbudowany w 1924 roku. Rozbudowany i przebudowany w latach 90-tych XX wieku. Budowla murowana z cegły, tynkowana, na fundamencie kamienno-ceglanym. Nawa główna z prezbiterium zamkniętym półkolistą apsydą od strony wschodniej i dwiema dobudowanymi nawami bocznymi. Warto zwrócić uwagę na neoromański ołtarz główny wykonany na przełomie XIX i XX wieku przez artystów z Tyrolu, dwa ołtarze boczne, neobarokowe z 1920 roku, ambonę neobarokową z II połowy XIX wieku. Dach dwuspadowy, obecnie pokryty blachą ocynkowaną, nad absydą zwieńczony sygnaturką, nad wejściem – wieżą. Obiekt wpisany do rejestru zabytków pod nr 59 z 28.04.1980 r.
DOBRZYJAŁOWO