Materiał opublikowany za Muzeum Północno – Mazowieckim w Łomży
Podczas prac archeologicznych prowadzonych w związku z budową nowej sali sportowej oraz boiska przy Szkole Podstawowej nr 2 natrafiono na pozostałości po budynku hotelu i restauracji „Rembielin”. Archeolodzy odkryli fundamenty obiektu i posadzkę z malowanych płytek będących zapewne częścią sali restauracyjnej .
W latach 1820-1826 wytyczono w części zachodniej miasta, zwanej Rembielinem, nowe ulice: Wiejską, Piękną, Nadnarwiańską, Ogrodową, Topolową i Przechodnią. Ważnym wydarzeniem w tych latach była budowa głównej szosy, zwanej Traktem Warszawsko-Petersburskim, prowadzącej z Petersburga przez Łomżę do Warszawy i dalej na Zachód Europy. W Łomży powstały przy tej drodze dwa zajazdy Rembielińskich, jeden zwany „Rembielin” przy Nowym Rynku, drugi „Pod Złotym Koniem” obecnie budynek kina „Millenium”.
Od początków 20 wieku obiektem zrządzała znana w mieście rodzina Iwanickich. W roku 1911 Paweł i Jan Iwanicki poddali budynek gruntownej przeróbce, natomiast w 1928 roku Józef Iwanicki „po gruntownym i z pewnym komfortem, odnowieniu restauracji” zaprosił przedstawicieli władz i miejscowego społeczeństwa na uroczyste otwarcie. Być może odsłonięta przez archeologów posadzka z płytek stanowiła wystrój sali restauracyjnej po remoncie przeprowadzonym w 1928 roku.
Jeżeli przed wojną ważny gość przybywał do Łomży to powinien był się zatrzymać się w tym hotelu, przy Placu Kościuszki 13, gdzie oferowano 19 miejsc hotelowych. Budynek frontowy, z bramą przejazdową mieścił na parterze salę restauracyjną, gdzie znajdowała się palma, której długie rozłożyste liście sięgały sufitu i trzy „gabinety” oraz zaplecze kuchenne. Na piętrze były pokoje hotelowe, a w podwórzu z lewej strony oficyna mieszkalna. W głębi zabudowania gospodarcze lodownia, pralnia, stajnia, wozownia i warsztat stolarski. We wrześniu 1939 roku budynek został spalony, rozebrano go w latach 1941- 1944.
fot.: Bolesław Deptuła
red.
1 comments
Hotel „Rembielin” moim zdaniem powstał przed 1820 r., możliwe, że w końcu XVIII w. Wówczas na tzw. włókach pojezuickich istniał folwark zarządzany prawdopodobnie przez Stanisława Rembielińskiego. Budynek, którego fundamenty właśnie odkryto pełnił też funkcję mieszkalną. Sądzę, że mieszkał tam Wiktor Rembieliński, łomżyński sędzia, brat słynnego Rajmunda. Zaprezentowaną tezę należy jeszcze zweryfikować w oparciu o materiały źródłowe. W przypadku potwierdzenia tej hipotezy można domniemywać, że w tym budynku zmarł 12 lutego 1841 r. Rajmund Rembieliński. Wiemy, że po pięciu dniach został przewieziony do Jedwabnego i tam pochowany na cmentarzu parafialnym w rodzinnym grobowcu, w którym wcześniej spoczął jego ojciec Stanisław. W latach późniejszych pochowano tam także Wiktora Rembielińskiego. Grób w Jedwabnem się nie zachował. Teoretycznie. W rzeczywistości na zniszczonych pozostałościach grobowca Rembielińskich w końcu lat 70-tych XX w. pobudowano kaplicę cmentarną. Ekshumacji Rembielińskich nie przeprowadzono. Ich szczątki znajdują się pod posadzką kaplicy cmentarnej. W 2021 r. przypadać będzie 180 – ta rocznica śmierci Rajmunda Rembielińskiego. Warto upamiętnić związki Rajmunda i tej zasłużonej rodziny z Łomżą i Jedwabnem.
Pozdrawiam SZ