Historia O.S.P. w Drozdowie – opracowana przez komendanta Romana Mertin
12 grudnia 1898r. Wiceminister Spraw Wewnętrznych wydał ustawę o stowarzyszeniach pożarniczych w Kraju Priwiślańskim. 27 stycznia 1900r. mieszkańcy wsi Drozdowo Górne, Drozdowo Dolne, Niewodowo, Rakowo Czachy, Rakowo Boginie złożyli podanie do Pana Gubernatora łomżyńskiego o zezwolenie na założenie Drozdowskiego Pożarniczego Towarzystwa Ochotników.
Na podaniu zostało wyszczególnionych około 140 mieszkańców tych miejscowości. Wśród tych nazwisk znajduje się również nazwisko ówczesnego proboszcza Ignacego Mioduszewskiego oraz Jana Lutosławskiego, który zobowiązał się pokryć wszelkie wydatki na zakup sprzętu oraz inne wydatki potrzebne do założenia Towarzystwa Pożarniczego. Oryginał podania znajduje się w łomżyńskim archiwum, gdzie znajduje się również raport wójta gminy Drozdowo popierającego podanie mieszkańców do gubernatora. Po I wojnie światowej i odzyskaniu niepodległości kontynuowano działalność jako Ochotnicza Straż Pożarna. W roku 1930 został ufundowany sztandar dla jednostki w Drozdowie, koszt fundacji sztandaru pokryli strażacy z własnych funduszy który wynosił ponad 300 zł., prace hafciarskie wykonały w czynie społecznym pod okiem Pani Wacławy Lignowskiej, Paniu Zofia Bandach i Pani Stanisława Dąbrowska. Przetrwał z dumnym orłem w koronie zawieruchy wojenne i najgorsze lata PRL-u. W roku 1931 z mylą o zebraniu funduszy na budowę remizy i domu ludowego utworzono amatorski zespół teatralny, który wystawiał kilka utworów w okolicznych miejscowościach.
W kwietniu 1932r. Przystąpiono do budowy remizy i domu ludowego. Na budowę remizy gospodarze z Drozdowa ofiarowali 26,5 m3 drewna i z Niewodowa 7 m3. W jednym tylko roku 1933 zebrano 684 zł.
W roku 1936 zakończono budowę remizy, co umożliwiło opuścić budynek wypożyczony od browaru. W tym czasie na wyposażeniu O.S.P. znajdował się konny wóz strażacki z ręczną pompą i dwoma beczkowozami. W tych czasach rozwój O.S.P. należy zawdzięczać takim działaczom jak: Józef Zabielski, Jan Bargielski, Bolesław Bargielski, Bolesław Bandach, Józef Sokalski, Adam Karwowski, Aleksander Pieńkowski, Jan Jagodziński, Antoni Skórzewski. Starsi ludzie wspominają jak pięknie wyglądali strażacy w błyszczących hełmach, czerwonych pasach i z szablami podczas trzymania warty przy Grobie Pańskim. W 1939 roku gdy było wiadomo, że może wybuchnąć wojna O.S.P. podjęła szkolenie młodzieży szkolnej spodziewając się, że jej wielu członków zostanie wcielonych do wojska przyjęła w swoje szeregi szesnastoletnich chłopców.
Podczas wojny O.S.P. kontynuowała swoją działalność do roku 1944 kiedy to wieś została wysiedlona z powodu przebiegającego frontu na Narwi. W styczniu 1945r. Mieszkańcy Drozdowa wrócili do swoich zniszczonych gospodarstw. W 1948r. Mieszkańcy wsi przystąpili do budowy remizy, gdyż poprzednia drewniana została rozebrana podczas wojny. Budowę remizy zakończono w1956r. Dzięki zaangażowaniu takich ludzi jak Komendant Straży Pożarnej w Łomży, Pan pułkownik Józef Niklewicz i druhowie O.S.P. W latach powojennych strażacy musieli przejść długie przeszkolenie, mechanik był szkolony przez miesiąc, a naczelnik przez kilka miesięcy.
Szkolenia odbywały się w Podoficerskiej Szkole Pożarnictwa Nr 6 w Ełku, a cała jednostka wyjeżdżała na ćwiczenia do Klimaszewic pod Osowcem. Szkolenia te zaowocowały dobrymi wynikami na zawodach różnego szczebla, nawet na zawodach wojewódzkich jednostka utrzymywała się w czołówce. Na jesieni 1957r.
Delegacja z naszej jednostki brała udział w międzynarodowym zjeździe pożarniczym. Jednostka uczestniczyła w kilku dużych akcjach gaśniczych np. w Łomży podczas pożaru roszarni, w Borkowie pod Kolnem oraz lasów Czerwonego Boru.
Pierwszy samochód jaki jednostka otrzymała był to stary angielski Bedford, następny był Żuk, a teraz na stanie jest Star 25 z 1975r. W roku 1990 O.S.P. podjęła pracę wśród młodzieży, poprzez założenie Młodzieżowej Drużyny Pożarniczej.
