400 lat Szkolnictwa Średniego w Łomży – Dwudziestolecie powojenne (1948 – 1968)

KALENDARIUM
Dwudziestolecie powojenne 1948 – 1968

Do września 1948 r. system szkolnictwa i programy nauczania uległy nieznacznym zmianom. Mimo zerwania konkordatu ze Stolicą Apostolską nauka religii była obowiązkowa w szkołach publicznych i prywatnych, korzystających z dotacji państwowych lub samorządowych. Oświatą kierował Czesław Wycech, czołowa postać w Polskim Stronnictwie Ludowym (PSL). Radykalnie jednak sytuacja zmieniła się po sfałszowanych wynikach wyborów do Sejmu RP z 17 I 1947 r. To wtedy rozpoczęto przygotowania do wielkiej ofensywy ideologicznej, między innymi w szkolnictwie i oświacie.

W październiku 1948 przedwojenny system w szkolnictwie (6 klas szkoły podstawowej, cztery klasy gimnazjalne i dwie klasy licealne) zastąpiono trzystopniową szkołą ogólnokształcącą. Aby zostać dyrektorem lub kierownikiem jednej z tych szkół trzeba było być członkiem Polskiej Partii Robotniczej (PPR), a po 15 XII 1948 r. Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). W partyjnych szeregach brakowało wykształconej i odpowiednio przygotowanej kadry kierowniczej, tolerowano więc doświadczonych nauczycieli z przedwojennym wykształceniem. Rozpoczęto masowe szkolenie w przyspieszonym tempie kandydatów na różne stanowiska kierownicze, co nazywano awansem społecznym. W szkołach średnich znacząco miała wzrosnąć rola nowo powstałego Związku Młodzieży Polskiej (ZMP), który ma wpływać na kształtowanie nowych poglądów wśród młodzieży oraz pełnić rolę kontroli społecznej.

 ZMP powstał z inicjatywy władz naczelnych PPR na zjeździe we Wrocławiu 22 VII 1948 r. Tę masową organizację, wzorowany na radzieckim Komsomole, utworzono przez połączenie Związku Walki Młodych (ZWM), Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego (OM TUR), Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici” i Związku Młodzieży Demokratycznej (ZMD). Na przełomie 1949/1950 ZMP wchłonął w swoje szeregi Związek Akademicki Młodzieży Polskiej i Związek Harcerstwa Polskiego (ZHP), przekształcony w Organizację Harcerską ZMP.

Wkrótce ZMP stał się instrumentem politycznej indoktrynacji i sowietyzacji młodego pokolenia wg stalinowskich wzorów. Ponadto dostarczał kadr dla rozrastającego się aparatu PZPR. ZMP uczestniczy we wszystkich kampaniach propagandowych tej partii, organizuje współzawodnictwo pracy, masowe czyny i zaciągi do pracy na wielkich budowlach socjalizmu (np. Nowa Huta, Nowe Tychy, FSO na Żeraniu). Ponadto członkowie ZMP masowo biorą udział w kolektywizacji wsi, w imprezach propagandowych, kulturalno-oświatowych i sportowych (np. Zlot Młodych Przodowników i Budowniczych Polski Ludowej – Warszawa lipiec 1952 r., V Światowy Festiwal Młodzieży i Studentów – Warszawa lipiec 1955 r.).

W końcu roku 1948 ZMP liczy około: 500 tys. członków, w 1951 r. 1,0 mln, a w roku 1955 2,0 mln. Związkiem kieruje rozbudowany etatowy aparat, wspomagany przez rzesze aktywistów, tj. nieetatowych funkcjonariuszy. To oni w latach 1952 -1954rządzą w szkołach, i na uczelniach, dyktując nauczycielom i dyrektorom, jak zorganizować mają pracę szkoły, czym powinna zajmować się młodzież na lekcjach, kto powinien otrzymać najlepsze oceny. Trzeba powiedzieć, że do ZMP wstępowali nie tylko sami karierowicze, ale też i młodzież ideowa. To właśnie oni w Październiku 1956 stanęli na czele niezależnych inicjatyw politycznych. Przykładem jest organ Zarządu Głównego ZMP tygodnik „Po prostu”, który stał się pismem studentów i młodej inteligencji. Wkrótce na jego łamach pojawiła się miażdżąca krytyka biurokratycznej formuły ZMP i rewolucyjne hasło do spontanicznego organizowania się młodzieży.

W roku 1956 wprowadzono powszechny obowiązek ukończenia siedmioklasowej szkoły podstawowej, przywrócono naukę religii jako przedmiotu nadobowiązkowego oraz przyznano nauczycielom prawo do jawnej oceny ich pracy. Reforma szkolna z 15 lipca 1961 r. wprowadziła 8. klasową szkołę podstawową, przedłużając obowiązek szkolny do 17 roku życia. Reforma ta potwierdziła jednolitość, bezpłatność i świeckość polskiego systemu edukacyjnego. Nauka religii odbywała się poza szkołą, w punktach katechetycznych.

 Jolanta Szabuńko, Zygmunt Zdanowicz

ROK SZKOLNY 1948/1949
Po zwolnieniu dr Stanisławy Osieckiej z obowiązków dyrektora funkcję tę tymczasowo pełnił mgr Kazimierz Dzieniszewski. W dniu 27 września przyjechał mgr Bolesław Godlewski, mianowany na stanowisko dyrektora Gimnazjum i Liceum w Łomży.
W 1948 r. szkolnictwo ogólnokształcące zostało zreformowane. Wprowadzony został system jedenastoletni nauczania ogólnego. Od października tego roku obowiązywała nowa nazwa szkoły średniej: Szkoła Ogólnokształcąca stopnia licealnego w Łomży. Reforma wprowadzała inny podział na klasy. Klasy VIII, IX, X i XI – stanowiły szkołę ogólnokształcącą stopnia licealnego. Klasy X i XI zachowały jeszcze profile: humanistyczny, przyrodniczy i matematyczno-fizyczny.
Do programu liceum wprowadzono przedmioty: w klasach VIII, IX „Naukę o społeczeństwie” i w klasach X i XI „Naukę o Polsce i świecie współczesnym”. Nauczyciel, chcąc uzyskać kwalifikację na nauczyciela szkoły średniej, obowiązany był zdać egzamin z „Nauki o Polsce i świecie współczesnym”. W celu podniesienia wyników pracy dydaktycznej władze oświatowe zarządziły obowiązkowe prowadzenie kółek przedmiotowych. Powinien je prowadzić każdy nauczyciel ze swego przedmiotu. Wprowadzono też klasy wyrównawcze. Dla uczniów ustalono obowiązujące nakrycia głowy. Dla dziewcząt – granatowe berety, a dla chłopców – granatowe czapki.
W działalności wychowawczej powołano Gminę Szkolną (Samorząd Szkolny).
15 stycznia 1949 r. rozwiązano Harcerstwo, a zorganizowano Związek Młodzieży Polskiej (ZMP). Powstały też brygady Służby Polsce (SP) w każdej klasie. Brygady SP przez cały rok pracowały na rzecz społeczeństwa.
Na podstawie zarządzenia odgórnego powstało Koło Odbudowy Warszawy, Liga Ochrony Przyrody, Liga Morska, Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, Towarzystwo Przyjaciół Żołnierza. Działalność rozpoczęły też Oddział PCK i Spółdzielnia Uczniowska.
Do wydarzeń kulturalnych zaliczyć należy Wieczornicę Mickiewiczowską z okazji połączenia się partii politycznych oraz Tydzień Przyjaźni Polsko-Czechosłowackiej.
Budynek szkolny został zradiofonizowany. Do najbliższego wykonania przyjęto skanalizowanie szkoły, odbudowę auli i mieszkania dyrektora usytuowanego w prawym skrzydle gmachu. Opiekunem internatu przy ul. Zjazd nr 1 był prof. Jan Wnorowski.

ROK SZKOLNY 1949/1950
W tym roku szkolnym odszedł dyrektor mgr Bolesław Godlewski, a jego stanowisko objął dr Stefan Kasprzycki, nauczyciel jęz. rosyjskiego. Jako dyrektor pracował w Łomży do lutego 1950 r. Od lutego tego roku obowiązki dyrektora pełnił Jan Piotr Wnorowski, nauczyciel biologii.
Wprowadzone zostało ślubowanie nauczycielstwa. Energiczną działalnością wyróżniały się organizacje młodzieżowe ZMP i SP. Ich członkowie otoczeni byli szczególną opieką. Głos ZMP liczył się bardzo podczas posiedzeń komisji przyznającej stypendium i w innych sprawach szkolnych.

ROK SZKOLNY 1950/1951
Po odejściu ze stanowiska dyrektora dr Stefana Kasprzyckiego i zwolnieniu pełniącego to stanowisko tymczasowo Jana Wnorowskiego na dyrektora szkoły powołano Józefa Kiełczewskiego. Zgodnie z zarządzeniem władz oświatowych zniesione zostały klasy koedukacyjne. Siedem klas żeńskich rozmieszczono na parterze i pierwszym piętrze, a jedną klasę ósmą na drugim piętrze obok sześciu klas męskich. W lutym 1951 r. została zorganizowana klasa pedagogiczna. Kandydatów do niej wzięto z klas dziesiątych.
W tym roku po raz pierwszy szkoła przeprowadzała rekrutację młodzieży na studia. W komisji rekrutacyjnej brał udział Związek Młodzieży Polskiej.
Brygady junaczek i junaków SP przez cały rok pracowały przy zbieraniu makulatury, butelek i porządkowały wyznaczone im obiekty miejskie. W wakacje wyjechały do zgrupowań ogólnopolskich.

ROK SZKOLNY 1951/1952
Zorganizowana została kolejna klasa pedagogiczna z klas dziesiątych różnych szkół na terenie województwa białostockiego.
Obok działających już kół przedmiotowych powstało Koło Marksistowskie.
Szkoła realizowała wytyczne Planu 6-letniego. Grupy agitacyjno-artystyczne wyjeżdżały na wieś, gdzie ZMP-owcy przeprowadzali akcje sanitarno-porządkowe, zbiórki odpadów użytkowych, uczestniczyli w planowanym skupie zboża. Brygady SP pracowały przez cały rok.
W październiku – miesiącu przyjaźni Polsko-Radzieckiej – odbyło się szereg imprez: młodzież oglądała filmy radzieckie, organizowała dyskusje, odczyty i akademie. W tym roku szkolnym odbyła się akademia w rocznicę rewolucji październikowej, następnie ku czci Józefa Stalina oraz 1-Majowa. Uczczono też 60 rocznicę urodzin Prezydenta Bolesława Bieruta. Wszystkim tym imprezom towarzyszyły zobowiązania, jakie podejmowała Rada Pedagogiczna, organizacje, po­szczególni nauczyciele i uczniowie.

ROK SZKOLNY 1952/1953
W tym roku zarządzono uroczyste rozpoczęcie roku szkolnego. I tak, 31 sierpnia odbyła się zbiórka na boisku szkolnym, skąd młodzież ze sztandarem ZMP oraz szturmówkami udała się na Plac Żeglickiego, gdzie zbierały się wszystkie łomżyńskie szkoły. Stamtąd zebrani przemaszerowali ulicami miasta wykazując gotowość do rozpoczęcia nauki.
I w tym roku szkolnym była zorganizowana z klas dziesiątych całego województwa klasa pedagogiczna. Tak jak w ubiegłych latach, przedmioty ogólne wykładali w niej tutejsi nauczyciele, a pedagogiczne, nauczyciele Liceum Pedagogicznego w Łomży.
Z koła biologicznego wyłoniło się Koło Młodych Miczurinowców. Na zakończenie roku szkolnego wprowadzono „Dyplomy Przodowników Pracy”. Rok szkolny przebiegał pod hasłem wyborów. Szkolny Komitet Frontu Narodowego populary­zował na terenie poszczególnych klas życiorysy kandydatów na posłów.

ROK SZKOLNY 1953/1954
Rok szkolny rozpoczął się uczestnictwem młodzieży w igrzyskach sportowych. Organizowane były kursy śródroczne i wakacyjne dla nauczycieli. Wprowadzono współzawodnictwo między klasami i między szkołami.Tematykę prac pisemnych z jeż. polskiego na miesiąc przyjaźni polsko-radzieckiej podawał dyrektor szkoły. Zgodnie z wytycznymi VII Plenum PZPR sport rozwijał się w rozumieniu socjalistycznym. Na stałe weszło w życie organizowanie akademii ku czci Rewolucji Paździer­nikowej i l -Majowej.
Najważniejszą sprawą w tym roku była akcja skupu zboża i żywca. Na wszystkich lekcjach obowiązywała tematyka o planowanych dostawach obowiązujących rolników. Młodzież winna była uświadamiać swoich rodziców o wyżej wymienionym obowiązku i w tym celu wysyłana była do domów na niedziele, a nawet i inne dni tygodnia. W klasach wywieszane były listy z nazwiskami rodziców w 100% wywiązujących się z obowiązkowych dostaw w terminie i tych, którzy z dostawami zalegali. Najczynniejszy w tej akcji był ZMP, który liczył w tym czasie 220 członów. TPPR liczyło 430 członków.

ROK SZKOLNY 1954/1955
Pismo Ministerstwa wprowadziło we wszystkich szkołach jednolite rozpoczynanie i kończenie zajęć: o godzinie 7.50 powinien być zorganizowany apel na boisku lub w sali, czy korytarzu. Na apelu omawiane były – zgodnie z zarządzeniem – sprawy bieżące, a na końcu młodzież śpiewała pieśń rewolucyjną lub patriotyczną. Po apelu klasy z nauczycielami wchodziły do sali, by natychmiast rozpocząć lekcję. Chodziło o to, by młodzież nie odmawiała przed lekcjami tradycyjnej modlitwy. Religia jako przedmiot nauczania mogła być tylko na ostatnich godzinach.
W tym roku wprowadzone zostały „Arkusze spostrzeżeń o nauczycielu”. Nauczyciel oceniany był głównie za postawę ideologiczną.
Rada Pedagogiczna podjęła uchwałę, że uczennice nosić będą na zajęciach szkolnych granatowe sukienki lub granatowe fartuszki, a we włosach dużą granatową kokardę. W dni świąteczne – granatowe spódniczki i białe bluzki. Chłopcy – granatowe ubrania. ZMP zobowiązał swoich członków do noszenia czerwonych krawatów.
Wprowadzono stałe czytelnictwo prasy. Klasy ósme obowiązane były czytać „Gazetę Białostocką” i „Prawdę Pionierską”, dziewiąte „Sztandar Młodych” i „Gazetę Białostocką”, dziesiąte „Prawdę Komsomolską” i „Gazetę Białostocką”, jedenaste „Prawdę” i „Gazetę Białostocką”.
Lektura ta służyła do organizowania prasówek na apele i gazetek ściennych. Odtąd choinkę organizowano w styczniu i była to choinka noworoczna z „dziadkiem Mrozem”. ZMP organizował imprezy i podejmował zobowiązania na cześć II Zjazdu Związku Młodzieży Polskiej. Były to odczyty, akademie, gazetki, apele oraz zobowiązania do pracy ideologicznej na wsi, udziału w wykopkach, pracy przy rowach melioracyjnych podczas wyjazdów niedzielnych itp. Klasy, w których źle pracowało ZMP, podejrzane były o słuchanie radia zagranicznego i czytanie nieodpowiedniej literatury.

ROK SZKOLNY 1955/1956
Konferencje sierpniowe w szkole i w Kuratorium w Białymstoku dały wytyczne do pracy pedagogicznej. Za pracę wychowawczą w klasie odpowiadał wychowawca, a szkoły – dyrektor. Lekcje oceniane były za: l. Przygotowanie nauczyciela. 2. Przeprowadzenie lekcji poprawne pod względem ideologicznym, rzeczowym i metodycznym. 3. Postawę ideową nauczyciela. 4. Poziom klasy pod względem wychowania ideowego. Rozszerza się pogląd, że bez tytułu magisterskiego nauczyciele są lepsi. W tym roku pracowano nad wyrobieniem i ugruntowaniem oraz stałym pogłębianiem światopoglądu marksistowskiego wśród kadry pedagogicznej i młodzieży, a także nad przeniesieniem takich poglądów na życie prywatne. Kładziono nacisk na świecki charakter rozpoczynania i kończenia lekcji. Wchodzi w życie zasada, że bez wiedzy Wydziału Oświaty młodzieży nie wolno występować w żadnym zrzeszeniu sportowym.
„Głos Nauczycielski” opublikował uchwałę o modelu czapki uczniowskiej dla chłopców i dziewcząt. W Łomży jednak dziewczęta nadal nosiły berety. Podczas przerw młodzież obowiązana była chodzić po korytarzu parami.
Rok szkolny przebiegał pod znakiem V Festiwalu Młodzieży i Studentów. W związku z tym ZMP-owcy organizowali różne imprezy i podejmowali zobowiązania – odbudowano aulę i mieszkanie dyrektora, w którym zamieszkał zastępca dyrektora.

ROK SZKOLNY 1956/1957
W tym roku wojewódzka konferencja sierpniowa odbywała się w auli naszej szkoły. Nowo odbudowana aula prezentowała się wspaniale. Rada Pedagogiczna poczyniła specjalne przygotowania na tę uroczystość. W październiku tego roku władze szkolne zniosły obowiązkowe apele, jednak jeśli jakaś szkoła miała tę formę wychowawczą dobrze opracowaną, to mogła ją kontynuować.
W ramach ogólnopolskiej dyskusji nad potrzebami zmian w szkolnictwie Rada Pedagogiczna Szkoły Ogólnokształcącej stopnia licealnego w Łomży zwróciła się do władz oświatowych z prośbą o zmianę nazwy szkoły i powrót do imienia Tadeusza Kościuszki. Wprowadzono obowiązek noszenia tarcz na rękawie tak przez dziewczęta, jak i przez chłopców. Klasy jedenaste nosiły je według uznania wychowawcy. Tarcza miała na czerwonym tle ob­ramowanym złotym galonem litery LO. Był to skrót nowej nazwy szkoły Liceum Ogólnokształcące w Łomży. Na imię trzeba było jeszcze poczekać.
Powołano znów Związek Harcerstwa Polskiego, a rozwiązano ZMP.
Okólnik z marca 1957 r. informował o rozpoczęciu rekolekcji dla młodzieży szkoły średniej 15 kwietnia i mających trwać trzy dni. Liceum Ogólnokształcące w Łomży pomagało repatriantom. Miało swego przedstawiciela w Komisji Powiatowej. Powstała też Komisja Szkolna do spraw repatriantów.

ROK SZKOLNY 1957/1958
Przemiany, jakie nastąpiły po polskim „Październiku 56”, spowodowały zmiany programów nauczania w szkołach. W liceach ogólnokształcących wykreślony został materiał zbędny, niepotrzebnie obciążający ucznia. Zreformowany program był bliższy młodzieży polskiej. Na nauczyciela nakładał nowe obowiązki i wymagał wyższych kwalifikacji.
Dyrektor jednak informował: „Pamiętać należy, że szkoła w Polsce Ludowej realizuje postulaty Rządu i Partii. Jeżeli tu i ówdzie zaistniały tendencje odpolityczniania szkoły, to są one niesłuszne i z gruntu fałszywe. Wychowywać będziemy w myśl założeń programowych i naukowego poglądu na świat. Szkoła jest świecka, a religia jest tylko przedmiotem nadobowiązkowym. Nasza droga to droga do socjalizmu. Nauczyciele, którzy w Częstochowie przysięgali wychowywać młodzież w duchu religijnym, muszą wiedzieć, że nie rezygnujemy ze szkół świeckich”.
Młodzi nauczyciele obowiązani byli pisemnie przygotowywać się do lekcji. Zamiast haseł, ściany sal lekcyjnych należało odtąd ozdabiać obrazami i wycinankami ludowymi. Wprowadzone zostały mundurki granatowe dla dziewcząt i chłopców oraz jednolite uczesanie. Dziewczęta na zajęcia lekcyjne nosiły granatowe fartuszki.
Szkoła, jako kontynuatorka przedwojennego Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego, po staraniach Rady Pedagogicznej, uzyskała prawo do używania imienia Tadeusza Kościuszki.

ROK SZKOLNY 1958/1959
Ministerstwo Oświaty w Okólniku, którego treść podał dyrektor, kładło nacisk na świeckość szkoły; mówiło, że nie wolno pomijać na lekcjach momentów wychowawczych. Wychowanie winno być marksistowsko-leninowskie. Świecka postawa nauczyciela w szkole i w domu powinna być przykładem dla młodzieży. Nauczyciel powinien dbać o swą godność, nie brać prezentów, nawet kwiatów, nie udzielać swoim uczniom płatnych lekcji, dbać o dobrą opinię szkoły. Należy zaostrzyć dyscyplinę w szkole. O wszystkim powinien wiedzieć dyrektor. Wprowadzona została do programu godzina wychowawcza. W internacie polecono zdjęcie emblematów religijnych.

LATA SZKOLNE 1959/1960, 1960/1961, 1961/1962
(Główne źródła dotyczące tych lat, jakimi są Protokoły z posiedzeń Rady Pedagogicznej, zaginęły. Zostali jednak świadkowie tamtych czasów.)
Najważniejszym wydarzeniem w tym okresie było usunięcie religii z Liceum. Zdaniem dyrek­tora ks. dr Jan Tyszka, jako nauczyciel przedmiotu już wówczas nadobowiązkowego, przekroczył swoje prawa; przyszedł bowiem do szkoły w czasie wywiadówki i prosił wychowawców, o poinformowanie kilkorga rodziców, że ich synowie, choć zgłosili się, że będą uczęszczać na religię, lekcje te zbyt często opuszczają.
Dyrektor ostro zareagował na ten fakt. Nakazał księdzu opuścić budynek. Na drugi dzień została zwołana Rada Pedagogiczna i na wniosek Dyrektora oraz większości nauczycieli przy pięciu członkach Rady wyrażających sprzeciw, księdza i religię ze szkoły usunięto. Na tym samym zebraniu dyrektor zorganizował w Liceum Towarzystwo Szkół Świeckich. W tych latach w szkole powstał też Związek Młodzieży Socjalistycznej (ZMS). Działały, tak jak w poprzednich latach, organizacje i kółka przedmiotowe.

ROK SZKOLNY 1962/1963
Szkoła pracowała pod wpływem bliskiej i koniecznej reformy szkolnictwa. Obowiązywało nauczanie i wychowanie w duchu poglądu naukowego. Pogląd taki miał wynikać z każdej lekcji na wszystkich przedmiotach, a głównie obowiązywał na godzinie wychowawczej.
Nauczycielom polecono zapoznanie się z nowymi metodami pracy dydaktycznej i wychowaw­czej lansowanymi przez autorów: J. Barteckiego, E. Chabiora i X. Fleminga. Głównie polecano: metodę problemową, pracę zespołową, a także wykład, w którym stawiane będą i rozwiązywane problemy. Każda z tych metod powinna być starannie dobrana do tematu.
Problemy pedagogiczne dyskutowane były na konferencjach przedmiotowych; przeprowadzane też były lekcje pokazowe pomagające wdrażać nowoczesne nauczanie. Komitet Obchodów Tysiąclecia Państwa Polskiego ogłosił kalendarz rocznic zakwalifikowanych do jubileuszowych uroczystości. W Liceum odbył się wieczór literacki ku czci powstania styczniowego pt. Gloria Victis.
W tym roku szkolnym do gmachu Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki przeniesione zostało Liceum Ogólnokształcące dla Pracujących.

ROK SZKOLNY 1963/1964
W tym roku w liceum łomżyńskim zorganizowana była konferencja wojewódzka polonistów, na której nauczycielka tutejszej szkoły przeprowadziła interesującą lekcję jako jedną z propozycji wykorzystania filmu w procesie dydaktycznym. Zorganizowana została choinka dla Domu Dziecka. Odtąd rokrocznie organizowało taką uroczystość harcerstwo Liceum. Choinka dla Domu Dziecka stała się jedną z tradycyjnych form wychowawczych tej szkoły.
W czerwcu miała miejsce tygodniowa wycieczka młodzieży ,,Szlakiem Tysiąclecia”.

ROK SZKOLNY 1964/1965
W czerwcu 1964 r. zwolniony został ze stanowiska dyrektora Józef Kiełczewski, a na jego miejsce powołano dotychczasowego zastępcę – Jana Piotra Wnorowskiego. Władze oświatowe usunęły z programu liceów ogólnokształcących język łaciński. Odtąd mógł on pozostać tylko jako przedmiot nadobowiązkowy. W tej sytuacji powstała jedna klasa z językiem łacińskim. Organizacje młodzieżowe zorganizowały konkurs poetycki na Tysiąclecie pt. 20 lat współczesnej literatury polskiej.
Na 20-lecie PRL Komitet Rodzicielski ufundował szkole sztandar. Wręczenie sztandaru odbyło się podczas uroczystej akademii zorganizowanej na 20-lecie PRL. Dyrektor Jan Wnorowski wygłosił wtedy referat pt. „Historia rozwoju naszej szkoły na tle stosunków gospodarczo-społeczno-politycznych”.

ROK SZKOLNY 1965/1966
Obok wcześniej już istniejących w szkole gabinetów: fizycznego, chemicznego i biologicznego – zorganizowane zostały pierwsze klaso-pracownie języka polskiego i matematyki. W celu wdrożenia metody problemowej organizowano lekcje koleżeńskie. Liceum przygotowało październikową akademię powiatową, w której brały udział szkolne zespoły artystyczne: recytatorski, taneczny i muzyczny. Program akademii powtarzany był dla jednostki wojskowej.
W lutym odbył się szkolny bal w kostiumach historycznych, z którego dochód przeznaczono na budowę pomnika Jakuba Wagi. Bal stanowił podsumowanie obchodów Tysiąclecia Państwa Polskiego w szkole. Ostatnim akcentem tych obchodów w mieście był udział szkoły w barwnym pochodzie grup kostiumowych z różnych epok ulicami Łomży.
Notowany jest czynny udział ZMS i ZHP we wszystkich uroczystościach szkolnych. Członkowie ZMS klas jedenastych zapisywali się do PZPR. Samorząd Szkolny w roku jubileuszowym założył nowy rozdział „Kroniki Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki w Łomży”.

ROK SZKOLNY 1966/1967
Dyrektor Jan Piotr Wnorowski odszedł na emeryturę. W związku z tym na stanowisko dyrektora powołany został mgr Jerzy Gałęcki, a na zastępcę dyrektora – mgr Tadeusz Prusinowski.
Reforma w szkołach podstawowych i liceach. Szkoły podstawowe otrzymały ósmą klasę, a licea ogólnokształcące – cztery klasy, licząc od pierwszej do czwartej. Główny kierunek wychowania to patriotyzm i internacjonalizm, a także wychowanie przez pracę. Prace społeczne młodzieży liceum łomżyńskiego obliczono w tym roku na 40 000 zł.
Zlikwidowano podział na klasy męskie i żeńskie. Udział szkoły w „Dniach Łomży”, pokaz gimnastyczny w Łomży i udział szkoły w centralnych uroczystościach Tysiąclecia Państwa Polskiego, które odbyły się w lipcu Warszawie. Sesja popularnonaukowa i uroczysta akademia w 50. rocznicę Rewolucji Październikowej zorganizowana była przez ZMS. Z klas jedenastych 20 członków ZMS przyjętych zostało w poczet kandydatów PZPR. Powstała Wieczorowa Szkoła Aktywu. Czworo członków Rady Pedagogicznej ukończyło WUML.
Powstały Przedmiotowe Zespoły Samokształceniowe. Rada Pedagogiczna podjęła decyzję uroczystych obchodów 150 rocznicy śmierci patrona szkoły, Tadeusza Kościuszki w roku przyszłym. W tym roku odbył się zjazd wychowanków szkół średnich w Łomży.

 ROK SZKOLNY 1967/1968
W tym roku realizowane były wytyczne IV Zjazdu PZPR i XIII Plenum KCPZPR. Instrukcja dotycząca szkolnictwa, z jaką zapoznani byli dyrektorzy, podnosiła rangę wychowaw­ców. W pracach dydaktycznych Liceum kładło duży nacisk na rozwój i pracę kółek zainteresowań.
Główne uroczystości, jakie wtedy miały miejsce, to 350-lecie szkół średnich i 150 rocznica śmierci Tadeusza Kościuszki patrona Liceum. Uroczystościom towarzyszyła impreza zwana „Licealiami”, była to zabawa młodzieży w stylu żakowskim na ulicach miasta, oraz zjazd wychowanków Gimnazjum i Liceum łomżyńskiego. Wszystko to poprzedziły konkursy na temat wiedzy o patronie i historii oświaty łomżyńskiej. Jubileusz szkoły ogólnokształcącej zapowiadała prasa i radio. Najważniejsze uroczystości odbyły się w dniach 4 – 5 maja 1968 r.
Liceum nawiązało kontakt z Uniwersytetem Warszawskim. W ciągu roku odbyły się dwa wykłady prof. dr Witolda Doroszewskiego w auli Liceum i jeden wykład prof. dr Jana Tokarskiego. Odbyło się też spotkanie zainteresowanej gwarą młodzieży z doc. Barbarą Falińską; Powstał Młodzieżowy Zespół Gwaroznawczy „Po-Gwarki”. W wakacje zorganizowany został obóz gwaroznawczy w Boguszycach. Nauczyciele jeż. polskiego i innych filologii zapisali się do Towarzystwa Kultury Języka. Każda klasa organizowała najmniej jedną wycieczkę do teatru w Warszawie.
Na wyższe studia dostało się w tym roku 50% wszystkich absolwentów, gdy z całego kraju mogło dostać się tylko 33%. Przebudowano prawe skrzydło budynku, mieszkanie dyrektora na gabinet dyrektorski i kancelarię. Przebudowano klatki schodowe i odremontowano aulę.

Opracował Adam Sobolewski

Redakcja Serwisu