Odcinek „Czartoria” obsadzony był przez wzmocnioną dwoma plutonami ckm 7. kompanię strzelecką (por. Zenon Nowakowski) ze składu III/33. pp, obsadzającego główny odcinek pozycji na międzypolach schronów ciężkich. Kompania, nie niepokojona przez nieprzyjaciela, opuściła fortyfikacje na rozkaz w nocy 9/10 IX.

fot. 1 Pozostałości schronu nr 1. Położony tuż u podnóża skarpy, koło ośrodka wczasowego, był prawdopodobnie obiektem do bocznego ognia 1 ckm. W chwili obecnej na pierwotnym miejscu zachował się jedynie niewielki, acz charakterystyczny element konstrukcji – miejsce połączenia ściany bocznej (ze strzelnicą) i ucha. Po odkopaniu jej do głębokości kilkunastu centymetrów stwierdzono zachowane smołowanie, co oznacza, że obiekt był całkowicie wykończony. Zniszczony został zaś potężną ilością materiału wybuchowego, jako że jego szczątki rozrzucone są w promieniu stu kilkudziesięciu metrów.

fot. 2 Pozostałości schronu nr 2. Kontrolował ogniem rozległą nadnarwiańską łąkę, pokrytą zakolami starorzeczy, a w chwili obecnej zachował się z niego jedynie charakterystyczny fragment stropu przelotni. Dokładna lokalizacja schronu i typ są domniemane.

fot. 3 Pozostałości schronu nr 3. Zachował się w stosunkowo najlepszym stanie – mimo rozsadzenia, wszystkie jego elementy pozostały w jednym miejscu i pozwalają na jednoznaczne określenie typu i osi ognia strzelnic.

fot. 4 Mapa umiejscowienia

Opracowali: Szymon Kucharski, Piotr Kurzawa, Waldemar Nadolny
„Samodzielna Grupa Operacyjna NAREW”
www.schrony1939.fortyfikacje.pl
Copyright © Zabrania się wykorzystania materiałów z tego artykułu bez zgody autorów.